Gördüğümüz dünya evrenin tamamı değil, sadece zihnin önemsediği sınırlı bir parçası. Ancak zihinlerimiz için o küçük dünya, evrenin tamamı demek. Gerçekliğimiz sonsuz bir şekilde uzayıp giden kozmos değil, bizim odaklanmayı seçtiğimiz küçük bir parça.
Sevinçli olduğumuz zaman kalbimiz yeni şeylere açılır. Ruh halimiz kötüyken ne kadar harika olurlarsa olsunlar, kendimizi yeni şeylere açamayız. Kalbimizde sevinç olmadığı zaman hayattaki ilerlememiz yavaşlar ve ilginç olmaktan çıkar
Ama sonra kasırganın dış dünyada değil, sadece kendi zihnimde olduğunu fark ediyorum. Dünya ne kadar meşgul olduğundan hiçbir zaman yakınmamıştır.
"Uzun zaman önce sadece tek bir zihin vardı ve çok uzun süre yalnız kalmaktan sıkıldı. Bu yüzden ikiye bölünmeye karar verdi. Ancak ikisi en başından tek olduklarını bildikleri için birlikte oynamak o kadar eğlenceli gelmedi ; bir satranç oyununu kendi kendine oynamak gibi. Bu nedenle zihinler geldikleri yeri unutmaya karar verdi. Birbirlerini tanımıyormuş gibi davrandılar. Zaman geçtikçe anlaşmalarını unuttular. Aslında tek ve aynı olduklarını da. Varlığımızın durumu budur. Kökeninde tek bir zihinden geldiğimizi unuturuz."
Sayfa 70
İsa, Buda, Konfüçyüs...
Hepsi hayatta olsaydı ve bir araya gelselerdi kimin haklı olduğunu tartışırlar mıydı?
Yoksa birbirlerinin öğretilerine saygı ve hayranlık mı duyarlardı?
Dini çatışmaların suçu genellikle dinim kurucularına değil, fanatik takipçilerine yüklenebilir.
Sayfa 241Kitabı okudu
Müziği güzel kılan bir nota ile diğeri arasındaki mesafedir.
Konuşmayı belagatli kılan, sözcükler arasındaki uygun duraksamadır.
Zaman zaman durup dikkatimizi sesler arasındaki sessizliğe vermeliyiz.
Sayfa 34Kitabı okudu