İyiyle kötünün kıyamet gününe kadar sürecek olan ölüm kalım savaşı, insanlığın yediği en büyük kazıktı.
Sayfa 23 - Doğan Kitap
Ama acelem yoktu.
Gittiğim yere kimse geç kalmıyordu.
İnsanın, kendi gardiyanı olduğu bir hapishaneden kaçması çok zordu!
Düştüğüm karanlığın içinde, bağıra bağıra, kendimi duvarlara vurdum ama herkes uyuduğumu sandı.
Aramızdaki mesafe hem çok uzak hem çok yakındı.
Neye inanmak istiyorsan, ona inan! En azından, kendinden başka, kimse seni kandıramaz.
Sürekli okuyordum. Ama asla yeterli gelmiyordu..
İçim bomboştu. Hiçbir şeyin yanıtı yoktu bende. Ama hiçbir şeyin!
''Yıllar önce okuduğum işe yaramaz bir kitaptaki tek işe yarar cümle şuydu: İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır...''
Sayfa 26
Dünyanın zeminindeydim ve her şeyin farkındaydım.