Ne zaman Mustafa Kutlu açıp okusam kalbimde bir yerlere dokunmayı, iz bırakmayı başarıyor bu hikâyeler. Bu hikâyede yer alan karakterlerde de son birkaç haftada yaşadığım içsel sıkıntılara dair birçok iz buldum. Belki çektiğimiz dertler, sıkıntılar farklıydı ama birçok ortak yönümüz vardı. Ya da bilemiyorum; uzun zamandır ,başka hiçbir şey düşünmeden, sadece oturup kitap okumaya bile vakit bulamadığım için bu kitaba çok anlam yüklemiş olabilirim. Ama durup durup dalmama, içsel sorgulamalarıma sebebiyet veren bir hikâye oldu. Asıl yoksulluk ciddi mânâda içimizde. İnsan çevresinde nice güzel dostluklara, nice eşyalara, nice imkanlara sahip olsun içindeki yoksulluğu -bu yoksulluk kimi için kitaptaki gibi inançtan kaynaklı, kimi için ahlaktan, kimi için iradeden, kimi için huzurdan, kimi için bambaşka bir şeyden..- bertaraf edemediği sürece hepsi bir hiç olarak kalıyor.
Allah içimizde yoksul kalan tüm hayırlı duyguları zenginleştirebilmeyi bizlere nasip etsin..
