Halenur Soğukpınar
@halenurss
Lisans
Kocaeli
13 Ocak 2003
20 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Aslında gerçekten rahatlamaz, avunur ademoğlu... Belki de avunmamız bile kendi sanımızdır. En iyi avuntu da dünyadan vazgeçtiğimize, hırsları zincirlediğimize kendimizi inandırmak... Yalan da olsa inandırmak...
Bilmem başınıza hiç geldi mi? Yaşamaktan usanıverdim bir gün apansız...
Okur Takip Önerileri
Dahiliye serüvenime eşlik eden güzel kitap... Yaklaşık iki yıldır kitaplıkta okunmak için doğru zamanı bekliyordu. Nasip bu zamanaymış. Ders molalarımda bana güzel bir nefes olan bu kitabı az önce bitirdim. Ekteki fotoğraftaki konumda. Yani kitap okumayı en sevdiğim yer, bahçemiz.. İstanbul'da yaşamayı seviyorum ama buranın bana verdiği yaşama hissi başka hiçbir yerde yok. O yüzden her seferinde çok özlüyorum ve gözlerim doluyor burada.
Uzun zamandır olay örgüsü içeren bi kitap okumuyordum. Beni hem olay örgüsüyle hem yazılış biçimiyle çokça etkileyen bir kitap oldu. Son sayfalarda sarsıldım diyebilirim. İyi ki okumuşum. Her ne kadar bana dahiliye mavisini hatırlatacak olsa da bu kitap, finali yazdan kalma bu günde bu bahçede yaptığım için güzel de hatırlanacak..
Allah'ım iyi ki çiçekleri, ağaçları, kuşları, kelebekleri, rüzgarı, kitapları, hoş kokuları, hoş sesleri yarattın! İyi ki varsın Allah'ım!
160 syf.
·
Puan vermedi
·
16 günde okudu
Acı acı güldüğümü hissettim. İnsanlara olduklarından başka gözlerle bakmakta ısrar edişime içerliyordum. Yirmi dört yaşına geldiğim halde hâlâ çocukluğumun saflığından kurtulamamıştım.
İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
İnsanlara ne kadar çok muhtaç olursam onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.
Fakat insanlar nedense daha ziyade ne bulacaklarını tahmin ettikleri şeyleri araştırmayı tercih ediyorlar.
Ocak ayından beri niyetimde 'Camilerde İlmihal Okumaları' yapmak vardı. İnsanın camide kendiyle baş başa kalması ve ibadet etmesi tefekkürü artırıyor diye düşünüyorum. Hele ki İstanbul gibi hızına kapılınca kaybolmanın çok mümkün olduğu şehirlerde içsel tefekkürü sürdürebilmek zor olabiliyor bazen. O zaman "Camilerde İlmihal Okuyorum 1" günüm hayırlı olsun ✍️
Tarih: 29 Şaban 1445
Konum: Eyüp Sultan Camii
Allah istikrarlı olabilmeyi nasip etsin :)
Çünkü büyüyoruz, seneleri geçirerek değil büyümemiz. Başkaları hissettiriyor büyüdüğümüzü.