Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
8/10
Kitabı eskiden okumuş olsam da beğenmiştim. Maalesef ki o zamanlar da yayınevini umursamadan almıştım ve okuduğum kitap sansürlüydü. Ben ortalama bir beklentiyle okuduğum için bana keyif verdi. Yine de sansürsüz okusaydım daha iyi olabilirdi. Sinirlendiğim çok kısım olsa da kitabı elime alıp okumaya devam ettim. Dili benim açımdan akıcıydı.
Spoiler
Dorian Gray karakterinden nasıl nefret ettim, anlatamam. Okurken hem nefret edip ama sonunda ne olacak diye okudum. Yukarıda bahsettiğim sansür meselesi biraz olsa da kitabı etkiliyor. Kendi açımdan ressamın onu aşk olarak mı yoksa arkadaş olarak mı seviyor diye sorguladığım kısımlar oldu. Bir noktadan sonra belli oluyordu ama yine de sorgulattı. Beni bu kitapta en çok üzen bu adamın hayatına giren kişiler. Dorian umursamıyor bile ve bunu sen okuyorsun, başkasının bakış açısından da görmüyorsun. Bu daha da korkunç hâle geliyor. Adamın seneler boyu bir şekilde kaçınabilmesi bile mide bulandırıcı. Hatta en sonlar da dolaylı yoldan da olsa da ilk kurbanının ölümüne neden oluyor. Erkek kardeşi Dorian Gray'i ararken onunla karşılaşıyor ama onun yapamayacağını düşünüyor. Çünkü o yakışıklı ve düzgün bir adam. Tam anlamıyla halo etkisi. Kitabı bitirdikten sonra şey düşünmüştüm. En başlar da Lord Henry ile tanışmasaydı acaba nasıl ilerleyecekti. Yine aynı yoldan mı ilerlerdi yoksa başka yollarımı seçerdi. Bana kalırsa yine aynı yollardan geçerdi. Belki o zaman değil ama ileriki bir zamanda bu durum yine ortaya çıkardı.
Yaban Ördeği Hapishanesi
Hepimiz kendi hayatlarımızın sınırlarını aşamazken ve önceden belirlenmiş bazı parametreler içerisinde bir hayata sahipken karşımıza çıkıyor Yaban Ördeği oyunu. Adeta kendi hayatlarımızın,o unuttuğumuz sınırlarını bize tekrar hatırlatmaya çalışıyor. Karakterler, yaptıkları hatalarını kabullenerek yüzleşirken, Ibsen bize sürekli olarak yaban
Tıpkı bir terapi kitabı gibi. Bir adam var karşınızda. Sizinle konuşuyor. Duygularınızın kökeninden , dolması gereken depolarınızdan bu dolmayan depolarınızın ileride başınıza ne iş açacağından , anladığınız zaman nefret duygunuzun anlamsız oluşundan tane tane bahsetmiş. Konuşmuş demeliyim hatta. Sonra ilişkilerde yaşadığımız sorunlara değinmiş. Hayalet ilişkilerden , Joker eleman olduğumuz ilişkilerden , halo etkisi ile dışına aldanıp ön yargıyla baktığımız çoğu kişilerin önyargılarımızın nasıl da anlamsız oluşunu ispatından ve daha bir çok ilişki sorunlarından bahsetmiş. Sonrasında zihinsel virüslerimizden yani kısaca değersizlik hissetmemizin altında yatan sebebten , imposter sendeomundan , kendini sürekli eleştirme yanılgısından , zihin okuma takıntısından vs çok net şekilde bahsetmiş. Kişisel gelişim kitapları sıkıcı olduğu için okumayı pek tercih etmem. Fakat bu adamın daha önce de bir kitabını okudum. Kişisel gelişim değil gibi. Almış seni odasının en güzel köşesine. Ve bildiğin terapi yapıyor seninle. Ruhunuza iyi geleceğini düşündüğüm bir kitap. #okudumbitti #okudumbitti #okudumokuyun #okudukcabuyurinsan #okudum #okudukçabüyürinsan #okudumbitti #okuduğunuanlama
Kitabın genel konsepti bence çok ideal olmuş. Tarihe mal olmuş şahsiyetlerin (her ne kadar ben bazılarının ismini ilk defa duymuş olsam da kendi cehaletime veriyorum) kısa bir biyografisiyle birlikte, olumlu ya da olumsuz katkıları, insani yönleri, hata ve itirafları yalın ve akıcı bir üslupla yazılmış. Açık konuşmak gerekirse, kitabın ismi, oldukça sansasyonel itiraflar okuyacağıma dair bir beklenti oluşturuyor. Her ne kadar bu beklenti yerine gelmemiş olsa da, okuduklarımın bir kısmına hiç şaşırmamış olsam da, hayrete düştüklerim de olmadı değil. Olumlu ön yargılarımın/izlenimlerimin (halo etkisi) olduğu kişilerin hayatından, aslında kolayca yadırganabilecek kesitler görebildiğim gibi; azımsanmayacak derecede olumsuz imajı bulunan kişilerin ise takdire şayan yanlarını da okumuş oldum. Bu bağlamda; yazarın kimlik, aidiyet, mahalle, inanç farklılığı gözetmeden bu hususları duru, önyargılardan ari, okuyucu-dostu bir format içinde sunması oldukça güzel...
Kitaba başlamadan önce bir psikoloğun nasıl olur da Nobel Ekonomi Ödülünü alacağını düşünüyordum, kitabı yarıladıktan sonra bunun mümkün olacağını çok daha iyi anladım. Bölümüme devam ederken, Sosyoloji, Davranışsal Ekonomi vb. dersler elbette almıştım. Ancak ekonomik yaşantımız da dâhil olmak üzere insan yaşantısında karar alma süreçlerinde
Tanrının Takipçisi; Dinin Müridi
Kahinin Gülü serisi: Gezginin Buyruğu, Gecenin Paladini, Akhran'ın Kahini olmak üzere 3 kitaptan oluşuyor.
Dili akıcı, yaratıcı ve kafa dağıtmak için birebir fastastik kurgu serisi.
Fantastik kurgu severler için kesinlikle tavsiye edeceğim. Gerek dili, gerek kurgusu kalitesiz diye bileceğim bir kitap asla değil.
Kitap 12 tanrının ve ona göre takipçileri olan, takipçileri ne kadar çoksa o kadar güçlenen tanrıları, güç savaşlarını, bunun halka yansımasını anlatıyor. Tanrıların takipçilerini arttırmak için aralarında halo etkisi yüksek kişileri seçmesi ve o kişilerin tanrılar için beyin yıkaması v.s.
Köleliğe vurgu olarak köle cinler kullanılmış, melekler ve şeytanlarda var. Aslında günlük yaşantımızın sembollerle fantastik maceraya çevrilmiş hali gibi kitap.
Ne kadar fantastik kurgu da olsa bi o kadar felsefik bence. Düzeni sorgulatıyor.
Yazarın biyografisinde bir dönem misyonerlik yaptığı yazıyor. Kitaptaki yaratıcılığın esin kaynağı bu misyoner dönemi olabilir mi? Bilmiyorum.. Ama düşündürmedi değil.
