Yaşama itici gücünü veren, ölümdür.
Ölüm olmasaydı, yaşam içeriksiz -anlamsız - olurdu.
yaşamın her önemsiz, küçük, ufacık olayı, bir yaşam olayı olarak, ölüm olgusuna dayanır.
Ölümü bilen, onun bilincinde olan bir yaşam, yaşam sürecinin her anında ölümü yaşama katarak, yaşamı bilinçli kılar - ölümü yaşamdan koparmadan, ama ölümün yaşamı kaplamasına da izin vermeden, ölümü, her an, yaşam kılar.
"Ama ölümden ürkerek kendini çoraklaşma karşısında saf hâliyle koruyan yaşam değil, ölüme katlanarak kendini onun için de elde eden yaşamdır, tinin yaşamı.
Tin, kendini mutlak kopmuşlukta bulmakla kazanır ancak, kendi hakikatini."
Hegel