Okur Takip Önerileri
O halde sana ait olan bu ufak zaman diliminden doğayla uyum içinde geç ve memnuniyetle tamamla yolculuğunu. Tıpkı olgunlaşan bir zeytinin, düşerken kendisini yaratan doğaya ve üstünde büyüdüğü ağaca şükran duyması gibi.
Sayfa 199Kitabı okudu
Her şeye dair anılar, sonsuzluk uçurumunda süratle gözden yitiyor.
Hepimizinki günübirlik hayatlar; hatırlayanın, hatırlanandan farkı yok. Hepsi geçici. Hem anılar hem de onların nesnesi. Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda, her şeyin seni unutacağı günler yakın. Bil ki çok geçmeden hiç kimse ve hiçbir yerde olacaksın.
Sayfa 185Kitabı okudu
'Hadi her şeyi deneyimleyelim, içimizde hiçbir şey kalmasın, ne varsa tüketelim ve ölüme elimizden alabileceği hiçbir şey bırakmayalım.'
Sayfa 169Kitabı okudu
"Dün bahsettiğiniz belirtilerin... hayattan kopukluk, soyutlanmışlık, hayatının içinde kalamama hali... Bunların her biri, bir can taşımanın getirisi olan acıyı hissetmemek için kendinizi uyuşturmanızı sağlıyor."
Sayfa 52Kitabı okudu
"Yani diyorsunuz ki elindekilerin kıymetini bil."
"Evet, aynen öyle. Diyorum ki... sonun yaklaşmakta olduğunu fark etmek bizi şu ana daha canlı sarılmaya teşvik edebilir."
Sayfa 32Kitabı okudu
Artık neyin gerçek olduğunu bilmiyorum. Kendi gerçekliğimi kendim yaratmışım.
Sayfa 25Kitabı okudu
"Aklıma ilk gelen düşüncelerden biri şuydu: Eğer o intihar edebiliyorsa ben de edebilirim. Bunu daha fazla nasıl açıklayabilirim bilmiyorum. Onu çok iyi tanıyordum, birbirimize çok yakındık. Bana çok benziyordu, ben de ona benziyordum ve eğer o böyle bir şey yapabiliyorsa, yani kendini öldürebiliyorsa demek ki ben de yapabilirim. Bu olasılık beni çok sarstı. Merak etme, intihara meyilli değilim. Ama bu düşünceye takıldım kaldım. O yapabiliyorsa demek ki ben de yapabilirim. Ölüm, intihar: Bunlar soyut fikirler değil. Artık değil. Bunlar gerçekler."
Sayfa 25Kitabı okudu
Yerdeki her şeyi küçümser, iyi seçmeyen kısık gözlerini sürekli göğe dikerdi. Ya da apartmanların arasından görebildiği gök kesitlerine... Martılardan hiç hoşlanmazdı. Ona göre hepsi yanlışlıkla kanatlanmış birer tavuktu; ürküntü veren cırtlak seslerini her işittiğinde kulaklarını tıkar, Zeliha adını verdiği bir kumruyu bekler dururdu. Zeliha’nın oraya nasıl alıştığını hiçbir zaman öğrenemediler. Ya da nasıl oldu da Hûma, onca gök döküntüsü arasından, dünyayı sisli gören gözleriyle kuşun birini ayrımsayıp hiç sakınmadan annesinin adını vererek kendine sakladı?
Sayfa 13Kitabı okudu
Oğuz, bakışlarını Hûma’dan ayıramazdı. Annesi babasına hiç aşık olmadığı için ya da aşktan kederli biriyle göz göze gelmediğinden mi ne, Hûma’ya aşık olduğunu bilmezdi. Bunu saflıkla apaçık belli eder, ama kendisi hissedemezdi. Kanayana kadar kemirdiği dudağının acısını hissedemediği gibi.
Sayfa 14Kitabı okudu