Emine Filiz
@haneikutub
Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Tehlikeli Oyunlar
Lisans
İstanbul
756 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yaşlanırken acının ta kendisi olan insanlar, acıya genç yaşta yakalananlardır.
Sayfa 193 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
Bir ruhu olmak istemediği yerde tutamazsın.
Sayfa 138 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
Hiçbir şey söylemeden konuşabilmenin bin yolunu biliyordu bu ailenin kadınları. Bakışları, dokunuşları, sessizlikleri, yürüyüşleri, varlıkları, yoklukları bile ne çok şey anlatıyordu.
Sayfa 65Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hayat yazıları silik, cadde ve sokak isimleri eksik, yıpranmış bir şehir haritası gibiydi. Hangi sokak, hangi yol ayrımı, hangi yol ayrımı nereye çıkar, bilemeden yol alıyordu insan.
Sayfa 39 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
Uçmak isteyenin kanadını tutmamak gerek; yoksa istemeden kırıyorsun.
Sayfa 31Kitabı okudu
Ruhunu; küçük bedeninde artık yaşamamaya, oradan kaçıp yelken açmaya, gökyüzüne yükselip çok uzaklara ulaşana kadar bulutlara uçmaya ikna etmek ister gibi, yere bakıyordu Shmuel.
Küçük çocuklar, büyük çocuklar, babalar, büyükbabalar, amcalar, herkesten uzak duran ve akrabaları yokmuş gibi olan insanlar...hepsi aynı kıyafeti giyiyorlardı: Gri çizgili pijama ve başlarında gri çizgili bir takke...
Babaların ciddi olmaları gerekir. Manav, öğretmen, şef veya komutan olmaları önemli değil!
Burası evim değil ve asla olmayacak!
Kimse gelip bir başkasının hayatını değiştiremez. Öyküsünün sonunu yazamaz. Herkes kendi yolunun işçisi.
Üzerinden zaman geçince acısı bile yabancılaşıyor insana...
İstanbul yalnızların değil, artık ruhu yapayalnızların şehriydi.
İnsanlar değil, edindikleri nesneler ve o nesnelerin ederleri hayatlarını çiziyordu bu şehirde.
Kendisini meşgul edemeyen insan, başkasının hayatıyla meşgul olur.