Çocuklar her zaman resim çizmek ister değil mi ? Ya sadece karalamak için değil de birşeyler anlatmak veya yansıtmak için çizmeye başlarsa ?
Her çocukta farklılık gösterse de belli bir dönemden sonra çocuklar genelde gördüklerini, incelediklerini, duyduklarını, içsel bir yansımasını çizer, bazen de kendi karakterini..
Her çizgi bir anlam. Her anlam çocuğu tanımak için bir ipucudur.
Tabiki herşey böyle kolay değil. Çünkü çocuk için olduğu kadar, yetişkinler için de inceleme o kadar önemlidir. Aradaki fark ise çocuk etrafı inceler , yetişkin çocuğun çizgilerini. Yine de bu demek değildir ki insanın aklına gelen, her fikir doğrudur.
Hiçbir doktor her çizgiye bir anlam yüklememiştir.
Testler üzerinden ortalama yüksek orana göre bir netlik belirlenir. Bu yüzden kendi düşüncelerimiz doğrultusunda kendimizce bir sonuca varamayız.
Yine de kitabı okurken karşılaştığım en sık konu başlığı "çocuk ve aile arasında ilişki " dir.
İlişki ne kadar kopuksa çocuk o kadar mental olarak zedeleniyor.
Aile hayatı ne kadar sağlıklı ise çocuğun bakış açısı da o kadar sağlıklı bir filtre ile tarıyor evreni..
Bizim birinci amacımız çocuk resim yaparken başında beklemek değil , onunla iletişim kurabilmek. Tabi bu iletişimin içinde yasaklama olmadan.
Bizde, dünyayı belirgin tanım ve kalıplar ile ölçüp biçmemeliyiz.
Çünkü sadece bu sayede hem biz, hem çocuklar yaşama ve öğrenme coşkusu içinde olabilir.
