Hasret koydum ben adını
Gelir misin bilmem gayrı
Adresim zaten aynı
Yıkık benim, viran benim
Toprak benim, mezar benim
Gülmez oldu şu gözlerim
Geçmez oldu dert günlerim
Ölüm için gün sayarım
Tabut benim, kefen benim..(Metin Işık)
Şimdi *Hicran* koydum, hasret sunan adını. Vermedin bir damlacık, sana olan muradını. Özlemlerle yoğurdun, sevdiğim güzel kadını. Biliyorum aşkısı, sen beni hiç sevmedin ki!
Kerbela'da Hüseyin'dim
Madımak'ta Hasret oldum..
İbrahim'dim zindana atıldım
Pir Sultan'dım taşa tutuldum
Ölmedim... kavgaya katıldım... Yaşayanlar tutsun bu yası
Zulmün adını Sivas koydum
Unutmayın... Unutmayın Sivas'ı!..
Ben kül olmuş bir ozanım
Kül olasın ey Sivas...
Yangınlarda uyandı canım
Ah yanasın
Hasret koydum senin adını
Yanındayken bile bitmeyecek bi hasret istiyorum
Mühim olan görmek değilmiş ki
Kalbinde bi ömür taşımakmış
Bazen yük olsa bile taşımak
Yorulsa bile hiç vazgeçmemek
Yani mühim olan hasretmiş
Sırtında da gönlünde de bi ömür taşımakmış
F.