Ben Ölürken Hiç Kimse 'Hoşçakal' Demedi!
Bazı zamanlar, gece, hüzün, yalnızlık ve şarkı sözlerine bahis yatıran karanlık gibi ölüm ardım sıra beni takip ediyor.
Kaçak bir yolcuyum dudaklarında, ha konuştun, ha konuşacaksın açığa çıkacağım laf arasında diye ödüm kopuyor.
Kimi zaman ay yukarıda, akasyalar dışarıda sicim gibi bir yağmur yağıyor sonra, şüphesiz sırılsıklam göğün boşluklarında aşk ıslanıyor.
Ansızın varlığın cennet, yokluğun kül, duman, külfet, karabasan gibi boğazıma sarılıyor.
Ağır bir hastalık gibi h'içi'me saklanmana gerek yok artık küskün ve yağmalanmış göz bebeklerimde bana elveda deyişin bir portre misali asılı duruyor.
“Size yemin ederim ki, gereğinden fazla anlamak bir hastalıktır, gerçek bir hastalık.”
İLGİ : #28900950
TDK'na önerilerimiz devam ediyor.
Çözüm: ben ne dersem o
Yardim: reklam
Demokrasi: bizden değilsin
Ticaret: kuyu kazmaca
Dostluk: işine gelirse
Saygı: bana itaat edeceksin
Sevgi : anca gidersin
Özgürlük: küfretmek
Sapiklik: hastalık
Hak: ne verdiysem o kadar
Dogru: benim yaptıklarım
Yanlış: herkes
Gulumsemek: kaç para
Not: aklınıza gelenler varsa ekleyebilirsiniz.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.