İnsan daima kendini hayal ettiğinden başka bir yerde buluyor. Kabul etmek gerek, planlar çoğunlukla tutmuyor. Bir rüzgâr sürüklemezse seni, varamıyorsun hayaline. Bu nedenle derim ki, bazen ayaklarını yerden kes ve rüzgâra bırak kendini. Olman gereken yere sürükleyecektir seni.
"Dizleri hep yaralı olur pamuk şekeri seven çocukların"
Susmak ve ya susmamak,
Ölmek ve ya yaşamak,
Hangisi daha derin?
Karıncalanan beynimin içi bir çöplükten farksız.
Kim koydu beynimin içine pamuk şekeri düşünceleri?
Karıncalar bu yüzden mi kemiriyorlar aklımı.
Şekerli bir günün sabahından yazıyorum size
Yapay tadlandırıcılarla
şu küçücük dünyada herkes incitilmiş,
isimsiz, herkes yanlış yerde...
biz en iyisi bu fon eşliğinde biraz kitap okuyalım,
iyi geliyor inan
çok iyi geliyor...
neden? diye düşündüm
neden korkuyorum?.
tam atlatmışken?
gözlerimin içi terliyor sanki.
uzun bir süredir yaşamanın dışında kaldım,
ev içinde,
kalabalıktan uzakta.
o yüzdendir.
ya da kitabın etkisidir,
ne bileyim bastıran kardır,
gördüğüm düştür...
bir nedeni olmalı...
nedense aklıma hep ölüm geliyor.
böyle ne kırık ,
ne de anlaşılamamış gitmek istemiyorum Vera...