“Yaşamak bir çürüme hala aslında. Neden birlikte çürümüyoruz öyleyse?” diye sormuştu. Ardından da gülümsemiş. Bir ‘son’ ancak bu kadar güzel vurgulanabilirdi. Hem o gülüşüyle mezara çağırsaydı beni, gelirdim. Sonra hiç tutamadım ellerinden. Hayat mı girdi araya, mesafeler mi yoksa gelecek zaman mı bilemiyorum.Meğer çürüme hali, tekil işliyormuş.
Sayfa 37