Türk yazarların değerini bilmiyoruz. Yaşar Kemal gerçekten sanki yazmıyor da yaşıyor. Bu kitabı yazım sürecini çok merak ettim. Masanın başına oturup yazılacak gibi değil. Memed naparsa onu yaparken karalanmış olabilir ancak. Dağı anlatıyor sanki orada, atı anlatıyor o an sanki atı görüyor. Müthiş bir betimleme. Dram desen dramatik şekilde yazmıyor, ironilerle dolu, komik bir şekilde yazıyor. Nasıl övülür bilmiyorum. Birinci kitap sırf maceraydı, bu kitap daha durumu anlatan, ironileri daha çok olan bir kitaptı ve ben bunu daha çok sevdim.
Kitabı bitirince "İşte hayat bu. İşte insan böyle." diyip iç geçiresin geliyor.