TÜRK KÜLTÜRÜNDE SERVİ AĞACI
“Servi Ağacı”, geleneğimizde ve toplumsal inanç değerlerimizde insan hayatının doğumdan ölüme kadar var olma çabalarını ve vahdetin yani bir olmanın da sembolüdür.
Mevsimlerin zorlu şartlarına rağmen yeşilliğini hiç kaybetmeyerek güçlü kalabilmesi ve dayanıklılığı ile serviler, hayatı tasvir etmektedir. Şekil itibarıyla, gövdesinin semaya uzanan dik duruşu sebebiyle doğruluğu da temsil ettiğine de inanılır. Yine başka bir inanç da servi ağacının iyi şans ve koruma getirmesi ile ilgilidir. Bu inanç bağıyla beraber serviler, eski Türk kültüründe bolluk ve bereketi simgeleyen hayat ağacı olarak da nitelendirilirler. Bunun en önemli sebebi, ağaç köklerinin toprağın altından gelmesi, gövdesinin yeryüzünde olması ve yapraklarının göğe uzanmasıdır. Bu üçlemede doğum, yaşam ve cennete ulaşma arzusunu çağrıştıran bir inanç değeri vardır. Ağacın mevsimsel şartlara rağmen hep yeşil kalması ise ölümsüzlüğü de simgeler. Osmanlı kültüründe minareye benzer biçimiyle servi, hayat ağacıdır ve dallarına konmuş kuşlar hayatın içindeki canları yani insanı simgeler. Büyümek için güneşe ihtiyaç duyduklarından sürekli gökyüzüne doğru yükselişleri serviye mistik bir anlam yüklenmesine de neden olmuştur.
RECEP KANKAL
Kaynak: trdergisi.com/turk-kulturunde...
Allah yerin ve göklerin Güzelliğidir. Bediüssemavativelard ... Güzellik Gerçekliğin iç boyutudur. Bu öte gerçek kavrayışı Kutsal sanatın önemli bir boyutudur. İslam sanatçısı Gerçekliğin kavranması uğruna her öğeyi bir mecaz olarak kullanır. Aslolan Gerçekliktir. O'nun yansıtılması için her şey bir ikon ödevi görür. Bizde geleneksel dramın aksine kahramanların birer ikon olarak yer aldığı bir anlatı geleneği oluşmuştur. Karagöz'ün minyatürün, ebrunun, çininin, klasik şiirimizin, kıssanın, meselin, halk hikâyesinin özetle tüm estetik formların birincil özelliği budur. Bu sanatçıyı ilkin bir üsluplaştırma ardından bir soyutlamaya götürür. Stilizasyon ve tecrid. İç güzelin şaşırtıcı formları sanatçının fenomenlerin içyüzüne yaptığı dalışlarla ortaya çıkar. Divan şairinin tanımlanmış bir role sahip oluşu, onu birkaç mecaz ve kalıp içerisinde çıkış yolu aramağa sevketmiş ve geleneksel sanatın "tenevvü" ve "tevarüd" denilen niteliklerini karşımıza çıkarmıştır. Söylenen aynıdır aslında fakat her Divan şairi bu aynın hem aynını hem de gayrını üretmek gibi çetin bir sınavla karşı karşıyadır. Evet... Güzellik gerçekliğin iç boyutudur dedik. Hüsn. Hüsn-ü beyan, hüsn-ü zan, hüsn-ü letafet, hüsn-ü mücerred... Bediüzzaman'ın Muhakemât adlı eserinin Unsuru'l Belâgat bahsinde geçen bu kavram önemli. Nedir hüsn-ü mücerred: Gayr olsun olmasın güzel olan şey... Şartlara bağlı olmayan mutlak, mücerred güzellik. Vücud, hayat ve iman hüsn-ü mücerreddir. Mevsufsuz düşünülen güzellik. Bu Hakikatin iç boyutu.
Sadık Yalsızuçanlar
Ekseriyetle edebiyatçıların cümleleri gönle hitâbeder, insanı büyüler, sonunda, içindeki fikirleri izahta acze düşürür. Ama edebiyatçı vardır ki, hem insanı teshir eder, hem de fikrini tam bir vuzuh içinde zihinlere yerleştirir. İşte, hocamız Ali Nihad(Tarlan) Bey, bu ikinci târife uygun bir şahsiyetti. Fikirleri basite ircâ etmek, sonra da
Başka düşüncelere hayat hakkı tanımanız dileği ile..
İnsan, hayatı boyunca hep aynı kalamaz. İçerisinde bulunulan şartlar yani günün koşulları insanların düşünce dünyasını değiştirmekte oldukça etkilidir. Bu durum herkes tarafından bilinen bir gerçektir. Ne var ki bunun dışında kalan kişiler de var. Bu insanlar değişimin, gelişim sürecinin bir parçası olduğunu reddeder. Değişim rüzgarına kapılmaktan korkar, fikirlerinde değişim oluşturabilecek her şeyden uzak durmayı tercih ederler. Böyleleri, yaşadıkları sürece gözlerini bir noktaya diker, hep o noktaya bakarlar. Daha doğrusu bir düşünceye bağlanır, başka düşüncelere hayat hakkı tanımazlar. Bu saplantı içinde yaşayıp giderler. Bu yüzden de hem kör, hem bencildirler. İçerisinde bulundukları bu durum da onları hayatları boyunca mutsuz bireyler olmaktan öteye götürmez..☆