O hengameli yolları, o dostluk şarkılarını, o sıcak temasları, gelişigüzel ara paslarını, sırtını dayadıklarını, güzel şeylerin hırs karışmamış yanlarını unutmak ne acıdır. 21. yüzyılın robotu olmak, hiç arkasına bakmamak. O erik ağaçlarının üstüne çıktığı günü unutup, küresel bi makineye dönenler ne kötüdür.
Egosunun zincirine takılanlar ne acizdir. Çıktığı kapıları, örttüğü yorganları unutanlar ne muhtaçtır maneviyata...