Sabitlenmiş gönderi
Biri bana 'mutlu musun?' diye sorsa 'sanırım öyle' demek dışında bir cevabım yok.Hayaller de sonunda böyle şeylere dönüşmez mi zaten?
Neden insanlar bu denli yalnız olmak zorundalar? Neden bu denli yalnız olunmak zorunda? Bu dünyada bu kadar çok insan yaşarken, her birimiz bir başkasından bir şeyler beklerken, neden bu kadar yalnızız? Ne için? Yoksa gezegenimiz, insanların yalnızlığından beslenerek mi sağlıyor dönüşünü?
Rüyadayken, bir şey ile diğeri arasında ayırım yapma gereği duyulmaz. Hem de hiç. Zaten baştan itibaren orada bir sınır çizgisi yoktur. Bu yüzden rüyada çarpışma diye bir şey neredeyse hiç olmaz, hadi oldu diyelim, bu durumda acı duyulmaz. Ama gerçek, farklıdır. Gerçek, dişini geçirir sana. Gerçek. Gerçek.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
224 syf.
·
Puan vermedi
·
31 günde okudu
İnsan varoluşunu haklı çıkarabilir mi? Azıcık haklı çıkarabilir mi?
I melt into you.Heart to heart,eye to eye,hand to throat.
The more she hurt me,the more she tried to love me.
I wasn’t enough and always too much. he never asked for my forgiveness, but I forgive him. I cannot hold on to this resentment. after all, even present fathers are absent.
İf I don't wake, let me dream,let me rot beneath the sheets.Don't tell me that the day awaits;the sun burns my eyes anyway.İf I don't wake, leave me in peace,and let me rot beneath the sheets.
I’ve made peace with grief.I let it kiss me on the cheek and tuck me into bed.I know it will greet me when I wake up again.grief holds my hand as I walk down the street.I taste it on my tongue with everything I eat.I don’t fight it anymore,grief always wins the war.it fills me up when I feel hollow,and reminds me that one day,there will be no tomorrow.
Ancak ben "hassas" insanların başkalarını incittiklerini defalarca gördüm. "Dürüst ve açık" insanların, istediklerini almak için işlerine geldiği gibi davrandıklarını gördüm. "Karşısındakinin yüreğindekileri anlamakta becerikli" olan kişilerin hiç de içten olmayan övgülere kolayca kandıklarını gördüm. Bu durumda bizler kendimiz hakkında gerçekte ne biliyor olabiliriz ki?
Tek bir cümleyle söylemek gerekirse, o, iflah olmaz bir romantikti; dik başlı, alaycıydı, daha net ifade edersem, dünyada olup bitenlerden bihaberdi. Bir kez konuşmaya başladı mı susmak bilmezdi, ama aklının uyuşmadığı kişilerin yanında (diğer bir deyişle dünyadaki insanların tamamına yakını karşısında) ağzını bıçak açmazdı. Aşırı miktarda sigara içer, ne zaman trene binecek olsa biletini kaybederdi. Aklına bir şeyler takılmayagörsün yemek yemeyi bile unuturdu.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
