O son demde...
"Hepimiz böyleyiz işte." Diye düşünüyordu, "Birbirimizden pek farkımız yok." Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz.
Hepimiz böyleyiz işte.
Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımızda ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.
“Hepimiz böyleyiz işte.” diye düşünüyordu, “Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz
Sayfa 38Kitabı okuyor
Hepimiz böyleyiz işte. Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımızda ya da öldüğümüzde hatırlıyoruz birbirimizi.O yitirdiğimizin ne iyi insan olduğunu ancak son demde anlıyoruz.
“Hepimiz böyleyiz işte.”diye düşünüyordu, “Birbirimizden pek farkımız yok.Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.O yitirdiğimizin ne iyi ,ne eşsiz bir insan olduğunu ,ne büyük iyilikler yaptığını,ancak o son demde anlıyoruz...”
Tam da böyle işte..
". Bazımız az, bazımız çok, aslında hepimiz biraz böyleyiz. Gençliğimizde para ve güç kazanmak için sağlığımızı ve zamanımızı harcıyor, yaşlandığımızda sağlığımızı kazanmak için biriktirdiğimiz paramızı ve gücümüzü harcıyoruz. Tükettiğimiz ömrümüze dönüp baktığımızda derin bir iç çekerken hatalarımızła ve kayıplarımızla yüzleşiyoruz. Elimizde bir poşet ilaç, bedenimiz yorgun ve dilimizde pişmanlıklar...
"Keşke zamani geri alabilseydik, keşke zamanında hayatı daha anlamlı, keyifli ve farkındalıklı yaşayabilseydik" gibi cümleler,
Yani keşke'lerden oluşmuş bir dağ.."
Hepimiz boyleyiz iste. Bir insani yasaminin sonunda , olum doseginde ya da olunce animsariz. Yitirdigimiz kimsenin degeri, nasil bir insan oldugu, iyi yonleri, yaptigi isler o zaman daha iyi anlasiliyor herhalde.
Sayfa 42Kitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte. Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız..
Hepimiz böyleyiz işte diye düşünüyordu.
Birbirimizden pek farkımız yok
Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.
O yitirdiğimizin ne iyi , ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını ancak o son demde anlıyoruz.
Sayfa 39Kitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte diye düşünüyordu.
Birbirimizden pek farkımız yok
Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.
O yitirdiğimizin ne iyi , ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını ancak o son demde anlıyoruz.
Sayfa 39 - ÖtükenKitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte. Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını ancak o son demde anlıyoruz.
(…) “Hepimiz böyleyiz işte.” diye düşünüyordu, “Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz.
Sayfa 38Kitabı okudu
“Hepimiz böyleyiz işte. Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz.”
Sayfa 38Kitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte. Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız. Yitirdiğimiz kimsenin değeri, nasıl bir insan olduğu, iyi yönleri, yaptığı işler o zaman daha iyi anlaşılıyor herhalde.