Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
İki farklı yaşamı ayıran bir tel örgü ve bu tel örgüde başlayan dostluk.... Shmuel ve Bruno'nun dostluğu.
Aslında bakarsanız hiç büyümek istemezdim. Bazı düşünceleri hiç görmemiş, bilmemiş olmayı yeğlerdim.
Irkçılık gibi.. savaş gibi... Ama pek tabii bu mümkün olmuyor, dünya üzerinde insanlar var olduğu sürece..
Kitap; II.Dünya savaşı sırasında Almanların Yahudi insanlara karşı acımasız şekilde yaptıkları soykırımı anlatılıyor.
Yazar kitabın sonunda ”Bu olanlar çok uzun zaman önce oldu, böyle bir şey asla bir daha olmaz. Bu zamanda ve bu çağda.” diye bitiriyor cümleyi. Peki gerçekten böylemi. O yaşanan canilikler uzun zaman önce miydi? Bir bakalım yaşadığımız dünyaya; Myanmar’dan Suriye’ye, Doğu Türkistan’dan Irak’a, Filistin'e, Afrika’ya, birbirine kırdırılan insanlardan iliğine kadar sömürülenlere... Zalimlerden kaçmak için, mülteci olma pahasına çıktığı yolun ne derece tehlikeli olduğunu düşünmeden bir umuda sarılarak, ülkesini terk edip Akdeniz’de, Ege’de, Meriç’te batan botlardan dolayı boğulan insanlara, masum canlara. Birde bu yandan bakın uzun zaman öncemiymiş.
Ne diyordu Serenad kitabında
Zülfü Livaneli , “Her iktidar öldürür ! Kimi daha az, kimi daha çok”.
Öncelikle bu kitabın bir çocuk kitabı olarak kategorilendirilmiş olması beni gerçekten şaşırttı. Ben asla bir çocuğa bu Nazi vahşetinin okutulmasını tavsiye etmiyorum... Bruno' nun masumiyeti maalesef nazi vahşetini gizlemiyor. (Kişisel görüşüm)
***
Aslında bakarsanız hiç büyümek istemezdim. Bazı düşünceleri hiç görmemiş, bilmemiş olmayı
Uzun zaman önce okuduğum, kitaplığımda gözüme ilişen, tesirinden çıkamadığım kitap. Bana göre Zülfü Livaneli'nin ustalık eseri. Hangi kitabını okursam okuyayım kıyasladığım kitap. Aslında Livaneli'ye karşı büyük ön yargılarım vardı her zaman. Konuları ne kadar etkileyici olsa da dağınık yazıyor genelde ve ben kopuyorum. Açıkçası bu
Ahh Brunoo!!
Çok severek okudum bitmesin diye yavaş yavaş okudum çok güzel mesajlar veriyorlar hiç bir çocuğun istekleri, duygu, düşünceleri hiçe sayılmamalı..Aile biriylerin okuması gereken bir kitap. Kitabın son sayfalarında şu mesaj verilmiş bir şeyin değeri kaybedilince anlıyor insan...
Ne diyordu Serenat’ta Livaneli, “Her iktidar öldürür ! Kimi daha az, kimi daha çok”.
"Keşke beraber oynayabilseydik," dedi Bruno uzun bir sessizlikten sonra. "Sadece bir kez. Hatırlamak için..."
Çocukların oyunlarını ÇALAN tüm zalimlerin, diktatörlerin yerle bir olması duası ve dileğiyle. İyi okumalar...
inceleme değildir !
Kitabın filmini daha önce izlemiştim. Bu nedenle kitabı okurken sahneler gözümde canlandı. Kitabın son bölümünde Bruno’ya ne olduğu filmde daha net bir şekilde sahnelenmişti. Kitapla ilgili sadece buraya değineceğim.
Yazar kitabın sonunda ”Bu olanlar çok uzun zaman önce oldu, böyle bir şey asla bir daha olmaz. Bu zamanda ve bu çağda.” diye bitiriyor cümleyi. Peki gerçekten öylemi ?
Bir bakalım yaşadığımız dünyaya ve "ülkeye". Myanmar’dan Suriye’ye, Doğu Türkistan’dan Irak’a, Afrika’da birbirine kırdırılan halklardan iliğine kadar sömürülen insanlara… Zalimlerden kaçmak için, mülteci olma pahasına, ülkesini terk edip Akdeniz’de, Ege’de, Meriç’te batan botlardan dolayı boğulan insanlara, masum canlara…
Ne diyordu Serenat’ta Livaneli, “Her iktidar öldürür ! Kimi daha az, kimi daha çok”.
"Keşke beraber oynayabilseydik," dedi Bruno uzun bir sessizlikten sonra. "Sadece bir kez. Hatırlamak için..."
Çocukların oyunlarını ÇALAN tüm zalimlerin, diktatörlerin yerle bir olması duası ve dileğiyle.
İyi okumalar
Kitabı ilk okumaya başladığımda olayların bu kadar üzücü olabileceğini düşünmemiştim. Bir zamanlar insanlığın çektiği acıların birazını bile fark edememişiz. Anneler yavrularından ayrılmış kardeşler birbirinden koparılmış bu dünyada yaşamanın ne kadar zor olduğunu farkında değilmişiz. Bu kitap sayesinde geçmişime olan saygım ve ilgim arttı. Kitapta beni çok sarsan ve haklılık payının yüksek olduğunu düşündüğüm cümle " Her iktidar öldürür! Kimi daha az kimi daha çok. " buydu. Çıkarlar uğruna ölen çocuklar, anneler ve babalar bunlarla birlikte ölen insanlığımıza...
Her cümlesini büyük bir zevkle okuduğum, okurken kalbimin sıkıştığını hissettiğim, ve Tarihe bir yolculuk yaptıran olağanüstü bir kitap. Livaneli ye saygım bir kez daha köpürdü. Bu kitap için söylenecek çok şey vardır. Ama netice itibari ile katılabileceğim en güzel cümle; her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok...
"İnsanların kendi milletini veya kendi inancını diğerlerinden daha üstün görmesi, ne korkunç olaylara, ne büyük acılara neden oluyordu bu dünyada! "
Sıradan bir hayat yaşayan Maya işi gereği, Amerikadan gelen yaşlı profesörü almayı gider. Giderken de kafasında tahmin ettiği diyalogu hazırlar ama profesör gelip konuşmaya başladığında Maya düşüncelerinde çok yanıldığını anlar. Bu yaşlı adam haberi olmadan Maya'nın hayatını iyi anlamda baştan sona değiştirir. Dünya gözünü açar.
Alman-Yahudi soykırımdan Türklerin kardeş dini ve ırkından olan Kırımlıların katliamına kadar tarihi bilgileri çok hoş bir olay örgüsüyle kaleme alır yazar.
"Her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok.
"İlle bir hastalık arıyorsanız" dedi, "onları öldüren insanoğlunun zalimliğiydi!"
'Her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok.'
.
'Müslüman, Yahudi ve Katolik; kısacası İnsan!'
.
Serenad...
Ne yazacağımı, ne diyeceğimi, duygularımı nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum. Başlarda 'bu muydu yani bunca övülen kitap, Maya Duran'ın hayatını mı okuyacağım?' demedim desem yalan olur. Ama sonra...
Profesör Maximilian Wagner ve hikayesi başladı.
Bambaşka bir hayatın kapısı aralandı önümde. İkinci Dünya Savaşı yılları, Auschtwitz, Mavi Alay ve Struma.. Hepsi hakkında az çok bildiğim şeyler vardı fakat bunun romana dahil edilmesi, bir 'aşk'la işlenmesi çok farklıydı :(
Bu kadar gerçekçi bir roman hiç okumamıştım.
İçeriği hakkında çok fazla bir şey yazıp sıkmak ve kitabın büyüsünü bozmak istemem ki zaten fazlasıyla özeti vardır ;) kısacası çok sevdim, hatta yine gözyaşlarıma engel olamadım :(
Ben bir kitap bitirmedim! ben çok sevdiğim, eski bir dostumla vedalaştım adeta.. Sarılarak, ağlayarak, kalbime basarak.. onun gideceği yere olan hasretini bilerek...
Elveda Max, elveda Nadia!!
.
Okumadıysanız mutlaka okuyun bu kitabı, mutlaka!
#okudumbitti
#ömerzülfülivaneli
#serenad
°°°1930'lu yıllarda İstanbul Üniversitesi'nde hocalık yapmış olan, 87 yaşındaki Alman asıllı Profesör Maximilian Wagner'in 59 yıl sonra, Amerika'dan İstanbul'a gelmesi ile üniversitenin halkla ilişkiler memuru Maya'nın kendisini karşılamasıyla başlayan geçmişe yolculukla ortaya çıkan olayları