Haleti ruhiyem...
İçimde tarifsiz bir sıkıntı var bu aralar. Başımı kitaplardan kaldırıp etrafa bakınmaya çalışırken, insanların samimiyetsizliği çarpıyor suratıma. Zaman mı değişti, insanlar mı? Yoksa her şey aynıydı da ben mi yeni uyanıyorum bu karanlığa? Yoruldum işte, hergün biraz daha çoğala çoğala. Bedenim yorgun, ruhum yorgun, kalbim yorgun. Kırgın değilim, küs değilim ama umudumu yitirdim. O samimiyete olan inancımı, umudumu yitirdim. Güzel, temiz olması için her şey bu kadar mümkünken neden beyazı bu kadar bulandırıyoruz ki?
Eğer insanlarsa değişen, ben yalnızlığı seveceğim bundan böyle.
Eğer zamansa bizi bu kadar değiştiren, ben bu çağa ait değilim.
Eğer bensem bu kadar değişen, karanlığa uyanan bu kadını hiç sevmedim...
Münevver Algül
Yıldızın saati -Clarice Lispector
Yazıyorum çünkü dünyada yapacak başka bir şeyim yok: ben artakalanım ve insanların dünyasında bana yer yok. Umutsuz ve yorgun olduğum için yazıyorum, kendim olmanın monotonluğuna artık dayanamıyorum ve eğer yazmanın o hep tazelenen yeniliği olmasa sembolik olarak hergün ölebilirim. Ama gizlice arka kapıdan çıkmaya da hazırım. Hemen her şey geldi başıma, tutku da umutsuzluk da. Şimdi sadece olabileceğim ama hiçbir zaman olmadığım şey olmak istiyorum.
Sayfa 24 - MonoklKitabı okudu
Sığıntı Kuşu
youtu.be/WbhQeVRLUAs?si=...
akşam
hüznümün soluk aynası
vurdukça yüreğime kanım oynaşır
derinleşir acısı parmakuçlarımın
kırmızı bir ölümü görmüş gibi
kanarım.
kandan
ve ceninden bir gün daha
başlarken
bir dalı kanatıyorum tırnaklarımla
ağzı açılmamış bir güle dokunuyorum geceden kalma bir şeyle oynuyor kalbim
bugün biraz daha yorgun başlıyorum
sabah
yeni doğmuş çocuk çirkin ve sisli
vurdukça ilk ışıkları penceremden içeri
kımıldaşır içimin ölü dolu coşkusu
güneş ürkekliği gizleyemez
ne olsa çözülmez
bir vakit bir hikaye vardı,kalbin içinde ki akıl diye hikaye bu ya kalbin içinde akıl olmaz.bazı şeylerin anlamı yoktur kalp buyurur ,hükmü sevene kalır ama orta da bir terazi vardır bu da ailedir ne leyla ve mecnun un hikayesi onlarla ilgisi vardı ne de aslı ve keremin yine olayın kahramanı aileydi .aşk da öyle sen yazdım zannedersin halbuki silginin uçu kanla bağlandığın, mürekebinin maddesi ailendir.sen gecenin karanlığında ki ışık ,seni seven ateş böceği, birbirine karışır renklerden intihar düzenleyip ,ateşinde düğün yaptırır.gündüz olur güneş sanar ki ben aydınlattım dünyayı diye oysa ki biliriz hergün aşıkların ateşinde ki duayı,yanmayı,yeşermeyi .imkansız bile olsa kavuşamamak bile olsa aşkı izlemeyi severim yoksa mecnun kül olmazdı ferhat sonu bile bile uçurumdaki kuş olup uçmazdı.mesele birini sevmek,aşk dediğin nedir ya da aile biri doğururken büyütür biri ölmeyi gülüşünde doğurur hepimiz bir aşkın ailesiyiz.sen yeter ki susma ,yorgun düşünce aşk ihtimalınde boğulur imkansızlıklar. Neek
Üsküdar Osman ÖZTUNÇ
youtu.be/iyVzyjmyey0?si=...
Ellerin buz, yüzün soğuk
Sesin boğuk, rengin kaçmış
Kar mı yağdı sokaklara
Üşüdün mü ah Üsküdar
Sen de mi sahipsiz yorgun