Okuduğum ikinci Yaşar Kemal kitabı ve yine uslubuyla dil zenginliğiyle çok keyifli bir okuma oldu benim için. Ana karakterlerimiz Filler ve karıncalar ile insanın egosunu, açgözlülüğünü, sahip olma hırsını, yetinmek bilmemezliğini, zayıflığını bir de bunların yanı sıra insanoğlunu başka kılan dürüstlüğü, akletmenin ve çalışmanın ilerlemenin en önemli iki şartı olduğunu görüyoruz. Kırmızı sakallı topal karınca umudunu yitirmeden sabırla beklerken Filler sultanı ise hırsa ve büyüklüğe kapılıp kendinden geçiyor. Bunlar karşısında halk olarak gidip gelen karınca halkları ise bazen anlatılan hikayelere kanıp fil oluyorlar tıpkı insanın her gün bir başka dünyalığın peşine düşüp ona kanması gibi bazen de gerçekleri duyarak karıncalıklarını hatırlıyorlar yine biz insanların durup biraz yavaşladığımızda aynada kendimizi görünce hatırladığımız gibi. Filler tembelliğe düşüyor kuşlar kendilerini fil sayıyor karıncalarsa bu ikircikliğin ortasında dönüp duruyorlar. Ta ki yeryüzünün bütün karıncaları birleşine dek. İşte o zaman durum değişiyor. Düzen yeniden kuruluyor. Karıncalar karınca, Filler fil, kuşlar kuş oluyor yeniden...
Benim için bir solukta biten keyifli bir kitap oldu. Umarım okuyacak olan herkes için aynı şekilde olur :))
