Yalnızlık insanda gerçekdışılık hissine sebep olan ve bu en acımasız , en iğrenç duygulardan biridir. Bu durumdaki insan tamamen mahvolmadığını öğretecek insanlara ihtiyaç duyar.
Ölüm o kadar da ciddi bir şey değil, diyorum kendi kendime. İnsan önüne geçemediği ya da aklının yetmediği şeyleri ciddiye almamalı. Yoksa nasıl devam ederiz yaşamaya??
İdealin inanmak ve inandıklarınızı eyleme dökmek olduğundan hiç şüphem yok. İnanacak bir şeyiniz kalmadıysa temelli kayboldunuz demektir. Ama inandığınız halde felç inmiş gibi öylece oturmak da düpedüz cehennem azabı.
Benden söylemesi; hiçbir şey uzun sürmüyor, ne keder ne sevinç. Yaşamaya devam etmeliyiz. Talihsizlik bizi çıkmaz bir sokağa sürüklüyorsa dönüp yenisini aramamız gerekiyor. Hepsi bu.
...
Ağızdan ağza dolaşıyordu bir şişe. Ölüm, doğuştan var olan o leke, giderek büyüyordu
hepimizin üstünde kiminde hızlı, kiminde daha yavaş.
Dağların doruğunda mavi deniz buluştu gökle.