Utansın
'Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!.'
Necip Fazıl Kısakürek
Nurlu Şehit Gelini
Hey gidi hırçınlıktan yarılan dağlar
Duysun, karşı pınarda bekleyen oğlanlar
Al yazmaya bürünen kızlar
Aşıklar bu diyarda tepe mi koyar
Heyy gidi dağlar..
Yıllar yılı asker yolu beklemiş ocaklar
Toprağı yar bilmiş yarenler
Beklerler..
Bugün otobüste hemen arkamda oturan bir Karadeniz'li teyzeden işittiğim o anlamlı cümle : "Hey gidi evler ne insanlar eskittinuz."
Utansın
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
Eski çınar şimdi noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!
Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!
Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!
Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!
Necip Fazıl Kısakürek
Çocukken okullar açılmadan önceki kutsal pazar günü yani bugün kitaplar, defterler ciltlenir. Mavi önlükler yıkanır, ütülenir. Uyumadan banyo yaptırılıp, sobanın üstünde kuruttuğumuz saçları yastığa koyar
ve gözleri aşkla uykuya dalardık. O yastıktan daha huzurlu yastık var mıdır?
Hey gidi günler.. 🕊️
#alıntı
Çocukluk Yıllarımız & Beklentilerimiz
Ne değişti? Çocukluk yıllarımızın üzerinden geçen yaklaşık 25 senede neler değişti? Neler eskisi gibi kaldı? Neleri özlüyoruz? Nasıl bir gelecek bekliyoruz?
Biz çocukken istediğimiz her şeyi elde edemezdik. Küçük şeylerden mutlu olmasını bilir, kendimizi mutlu edecek bir şeyler daima bulurduk.
Gazoz kapağı, kiremit taşları, küçük bir
Şimdiki çocuklar ne biçim çocuklar ya??
Ne yüzlerinde kir ne burunlarından sümük var, hediye paketi gibi ortada geziyorlar.
Halbu ki biz öylemiydik: sümüğü kolumuza siler orda kururdu güneşe çıkınca kristal gibi parlardı kolumuzda. Sümük burnumuzdan akardı çene hizamıza gelene kadar ellemez geldiği an beynimize kadar çekerdik, 23 Nisan'da okuduğumuz şiirin ahengine göre şişer inerdi sümük balonu.
Hey gidi günler. Şimdi insanın çocuk sevesi gelmiyor hepsi ıslak mendil, dalin kolanya kokuyor🥲🥲
Nostalji treni gibiyim
Ben gençken 'massanger' vardı. Msn yani... Ayarlar ordan verilirdi. Çok daha tenha ve çok daha özel bir mecrâ idi. Biri seni msn de ekledi mi, evine gelmiş kadar olurdu. Kişisel ileti adamı rezil de ederdi, vezir de. Dinlediğin şarkıyı görünür yaparak kişisel iletinin kralını iletebilirdin misâl. Msn şifresi kırmak seni daha karizmatik ve güçlü gösterirdi. Bir bilgisayarda iki msn oturumu açma durumu vardı sonra; ki bu da içimizdeki farklı kişilikleri aynı anda yaşatmamıza olanak sağlardı. Duygu durumlarını yansıtmak için leblebi gibi sarı noktalar değil, bildiğin kahkaha atarken yere düşebilen ifadelerimiz vardı. Çok mu sinirlendik mesela, gönderiyorduk titreşimi! Msn başkaydı. Offline (çevirimdışı) görünüp kim ne yapıyor izlemek de dahildi ajanlığa. Biri Online (çevirimiçi) oldu mu; ekranın sağ alt köşesinde kişi kartı görünürdü ne güzel. Hey gidi günler hey... Büyüdük vesselâm...
Şimdi ben bu kadar lakırtıyı neden ettime gelirsek; işte o msn de kahkaha atarken yere düşen ve hatta düştükten sonra gülmekten can çekişir gibi ayağı titreyen bir ifade vardı. Yeşil pantolonlu koca kafalı bi'şey Hıh... İşte ben onu özledim. Olsa da göndersem :)
Utansın
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
Eski çınar şimdi Noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!
Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!
Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!
Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!
Necip Fazıl Kısakürek
UTANSIN
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
Eski çınar şimdi Noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!
Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!
Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!
Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!
Necip Fazıl Kısakürek