"Toprak biliyor musun?
O günden beri içimde sadece haklı olmanın yükü kaldı. Haksız olsaydım, ben korkup gitmiş olsaydım özür dilemeyi bilirdim, koşardım sarılırdım, geçene kadar sarılırdım Toprak! Gitmezdin, gidemezdin,
o eve arkanı dönüp giremezdin... Bırakmazdın beni, bir yolunu bulur kırgınlığımı geçirirdin.
Ama lanet olsun ki haklıyım. İnsan haklı
olmaktan pişman olur mu hiç, oluyormuş! Şimdi bu yüküm iyice arttı, tabii senin de!"