İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme! Rahman(cc) ‘Ben kırık kalplerdeyim’ buyurmadı mı? O halde ne diye üzülürsün ey can? Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan; Gece gibi kapkaranlık nefsini yak!.. ’Derdim var’ diyorsun; Dert insanı Hakk’a götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun. Sanma ki dert sadece sende var. Şunu bil ki; Sendeki derdi nimet
MFÖ
Arayıp sormasan da
Unuttum seni sanma
Dünya bir yana
Sen bir yana
Aşık ettin beni kendine
Sonra da terk ettin gizlice
Aradım seni her yerde
Hiç kimselere soramadım
Bekledim dön diye
Dönmedin bile bile
Bile bile sevdiğimi
Korkundan gelmedin
Ele güne karşı yapayalnız böyle de olmaz ki
Nasıl da gittin insafsız böyle bırakılmaz ki
Unuturum sanmıştın güzelim
Gözüm yollarda kaldı
BABACANLAR | BEKİR SALİM
“Daktilomda fazla (!) kalmamış. İsteyen istediği yere koysun…”
Mâlûm, şiirde de üstâd-ı âzam,
Fiyakamı bozar diye korkuyom.
Sen iyiken dünyanın en harika insansındır, sabrın sınanıp tersini gösterince de senden kötüsü yoktur, ne hale getirdim denmez,
sen busun denir. İyi biri olmanla enayi yerine koymayı aynı sanmak… Hiç şaşmaz bu.
Kimseyi kafanızda büyütmeyin.
Daha iyisi her zaman vardır ve daha iyisi geldiğinde tüm geçmiş geçmişte kalacaktır.