Lokman Demir
@hicranimsinn
Viranşehir, 23 Mayıs
505 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Dolar insan, taşar taşar, kimse bilmez
Apansız bir boşlukta bulur kendini
Kimsenin istemediği bir yalnızlığı sahiplenir
Kahkahalara saklanmış yaşlar birikir içinde
Taş derler, sinirli, kalpsiz, tahammülsüz
Dumansız bir yangındır saran içini, bilinmez
Konuşamaz, yazamaz, anlaşılmaz
Bir taşa yaslar başını, insandan yumuşak
Dolar insan, dünyaya sığmaz
Kelebeğin ölüşüne hayran olur
Her giden tren içinden gider
Her yolcu ardında onu unutur
Her el sallayış başkasına
Bütün mezarlar onu çağırır
İçinin boşluğuna uçurumlarda bitirmek ister
Bitmez, yitip giden zamanın ardından bakar sadece
Dolar insan, dolar taşar kimse görmeden
Ağlar, anlaşılmaz, yaşlara gücü yeter sadece
Ölür her gün gömülmeden topraksız....
L.D
Yalnızlığı etrafımdaki kalabalıklardan öğrendim;
Kimsenin beni anlamamasından
Başını omuzuna, dizine koyup dinlenebileceğin birinin olmamasından
Karanlıklara saklanıp, köşe bucak kaçarak, gözlerimdeki yaşları ellerimle silişlerimden öğrendim,
Şarkılara, şiirlere bile dökememekten içini
Dumansız yanışlardan
Hani derler ya "insan vücudunun yüzde yetmişi suyken insanın içi nasıl yanar'ı anladığım anda
Gidişlerin ertesinde, kimsesizliğimi gördüğümde öğrendim..
İçimi içime bile dökememekten öğrendim,
Bu yalnızlık çok fazla; anlatamıyorum...
L.D
Tezat nedir bilir misin Hafız?
"Yan yana" sözcüğü ayrı yazılırken
"Apayrı" sözcüğü bitişik yazılıyor...!
Okur Takip Önerileri
Oysa unutmuyor insan
Alışıyor sadece,
Mevsimler geçiyor, yüzü değişiyor soğuğun
Bir yolcu gibi, yorgunluğun verdiği umarsızlıkla çekiliyor bir kenara
Dinlenmekten ziyade, insan içinde birikenleri nefeslerle atmak için
Yağmura inat, içinin yangınıyla çöllere dönüşünü, kuraklığını düşünüyor
Yol gidiyor üstümüzden, gökyüzü ayaklarımızın altından kayıyor
Unutmuyor alışıyorsun,
Acı en güzel yerinden vuruyor zaten
Yüreğinden, yorgunluğundan, boş verememezliğinden
Bir Temmuz akşamında, çarşambayı sabah edemeyen
Karanlığa teslim olmuş yeşiller kadar ışık
Ve hiç gömülmeyen bir ceset kadar kalabalıklaşıyor insan
Yüzünde dünyayı gülümseten tebessümlere aldanıyor herkes
Nefes almaya alışmış, gömülmemiş bir cesedim sadece...
Unutmuyorum...
L.D
Oturdum bir köşeye hayatımı sorguladım.
Kimlere ne yapmışım
Kimler için ömrümü vermişim
Kimlerin derdine koşmuşum
Kimler için kendimi parçalamışım
Kimler için uykusuz kalmışım
Kimler için hayatımı ertelemişim
Kimleri sevmişim
İnsan şöyle bir bakıyorda
Verdiğin onca emeğe değmemiş
Giden hep bizden gitmiş İnsan yorulunca anlıyor ..