Ey belleği zayıf, ey aklı kıt, ey ahlakı düşük insanlar, beni unuttuğunuz günden başlayacağım.... ve tek tek yazacağım unuttugunuz ne varsa bana dair, hepsini satır satır, kelime kelime... sizin kanınızla...
Ne zamanın acımasızlığı, ne insanın vefasızlığı, ne ufalan taş , ne eriyen mermer, ne çürüyen ahşap, ne sözün çaresizliği, ne duanın kifayetsizliği; hiçbiri ama hiçbiri önleyemeyecek gelmekte olan hükümdarlığımı.
Bu kapalı odanın içinde sesli olarak düşünüyorum da dışardaki yaşam ne kadar gerçek?
Sayfa 79
Okur Takip Önerileri
Dogru yöntemi uygulayarak yitirilen zaman, yanlış yöntemi uygulayarak kazanıldığı varsayılan zamandan daha kısadır.
Sayfa 64
Osmanlılar ne Birleşik Haçlılardan çekinirler, ne de yeni bir Aksak Temür Beğ'in çıkmasından telâşa kapılırlardı. Fakat bir Osmanlı Şehzadesinin meydana atılmasından büyük huzursuzluk duyarlardı. Osmanlı ancak Osmanlı'dan korkardı.
Sayfa 82
Ayrılık biraz da ölüme benzemez miydi ?
Sayfa 83
İnsanlar ancak gördüklerini bilecek, bildiklerini görecektir.
Sayfa 42
Göçmek, yüreği ikiye yarmak ve bir yarısını sılada bırakırken, diğer yarısının sürekli kanamasına katlanmak demekti.
Sayfa 145
...Ama biz Türkler değişimi sevmeyiz. Treni kaçırana kadar bekleriz değişmek için.
Sayfa 127
Ölüm, yaşamı hiçbir zaman açlığı unutturacak kadar etkilemiyor,inanın bana...
Sayfa 122
Yaşam ağlamaya değmeyecek kadar saçmadır.
Sayfa 75
Neden hayattaki her şey gitmek, gelip geçmek zorundaydı? Zezé, yalnızca doğmak, yola çıkmak demek olduğundan. Yolculuk, daha ilk dakikada başlar. İlk kez soluk aldığın anda. Hayatın katı gerçeğiyle savaşamazsın.
Sayfa 257
