Yalnız olmamak için mutlaka insanlarla beraber olmak mı lâzım?
Bir gönülün âh u zâr Ile dolmasının ne demek olduğunu gönlü rahat olanlar anlayamazdı.
Sayfa 35Kitabı okuyor
gönlüm dolu âh u zâr kaldı...
Sayfa 34Kitabı okuyor
Vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Ulaşsa da sana yolların ucu
Varmağa yetmiyor Atsız’ın gücü.
İçimde dururken bu kadar acı
Hala yaşıyorum, ölemiyorum.
Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet Tanrıdağı’nda...
Siyasette muhabbet... Hepsi yalan, palavra...
Doğru sözü “Kül Tegin” kitabesinde ara...
Lenin’den bahsederse karşında bir maskara,
Bir tebessüm belirsin sadece dudağında.
Yüz paralık kurşunla gider “HAYAT” dediğin;
“Tanrı Yolu” uzaktır; erken kalk, sıkı giyin.
Yazık, bütün ömrünce o kadar özlediğin
Güzel Kızıl Elma’na varmadan öleceksin.
‘‘Vaktiyle bir Atsız varmış...’’ derlerse ne hoş!
Anılmakla hangi bir ruh olmaz ki sarhoş?