Ne zaman Halil Cibran okusam, unutulmaya yüz tutmuş duygularımla yeniden doğarım varlığıma. Her şeyi affederim ve her şeyden bağışlanma dilerim. Barışı galip ederim muhabbetime. Adeta, Halil Cibran’ı yazmaya iten o ruh beni de okumaya iter ve her ikimizin gönlüne de dokunarak muhabbetime sahip olur. Sonrası tamamıyla ona aittir. Benlik biter,
