Bütün derin düşünce unsurları yaşamdan dışarı sürüldüğünde, yaşam ölümcül bir hiperaktiflikte son bulur. İnsan, kendi yapıp ettikleri içinde boğulur. Vita contemplatı'va’nın tekrar canlandırılması gereklidir, çünkü nefes almak için alan açar. Belki de zihin, ortaya çıkışını bir zaman fazlalığına, bir otium ’a, hatta nefesin yavaşlamasına borçludur. Hem ruh hem nefes anlamına gelen pneuma tekrar yorumlanabilir.
Nefesi kesilen kişi, ruhsuzdur. Emeğin demokratikleşmesinin ardından otium ’un demokratikleşmesi gelmelidir ki emek herkesin köleleşmesine dönüşmesin. Nietzsche de şöyle yazar: “Huzur eksikliğinden dolayı uygarlığımız yeni bir barbarlığa doğru gidiyor.Aktif,yani huzursuz insanlar hiçbir çağda bu kadar revaçta değildi. Dolayısıyla, tefekkür unsurunu büyük ölçüde güçlendirmek için insanlığın karakterinde zorunlu değişiklikleri yapmak gerekiyor.”57