Kendimi koşu yolu olmayan bir dünyada yaşayan bir yarış atı gibi hissediyordum.
Sessizlik bunaltıyordu beni. Sessizliğin sesi değildi bu. Benim kendi sessizliğimdi.
Sayfa 23
Mutsuz olup olmadığımdan emin değildim. Mutsuz olamayacak kadar bedbaht hissediyordum kendimi.
Sayfa 50
Okur Takip Önerileri
Eğer izin verirseniz insanlar da günbatımı kadar harika olabilir. Ben güneşin batışını izlerken kendi kendime 'Şu sağ köşedeki turunculuğu azaltalım' demiyorum. Gözlerimin önünde serilişini hayranlıkla izlemekle yetiniyorum.
Dilerim hayat bize adil davranmadığında, biz kendimize adil davranırız. Çünkü elimizde olmayan onca şeye rağmen, kendimize nasıl davranacağımız kendi elimizde. Bizim elimizde acıyan yerlerimize nasıl bakacağımız.
