KUDÜS BİZİM NEYİMİZ OLUR ?
Üçbeş arkadaş oturuyor sohbet ediyoruz. Hepimizin tanıdığı Osman dayı yanımıza yanaştı ve;
- Ne olacak bu Kudüs işi ? diye sordu.
Bende,
- Otur Osman dayı ben sana bir şey sorayım senin cevabına göre Kudüs’ü konuşalım, dedim.
Oturdu;
- Osman dayı Kudüs senin neyin olur ? diye sordum.
Şaşırdı,
- Ne demek neyin olur !?
_İslam = Arapçılıktır. Asimilasyonla inananı araplaştırır. Her müslüman halk, araplaşmaya mahkumdur. Kuran’ın kendisi, Araplar için Arapça olduğunu söyler.(Şura 7) İnsanın tüm yaşantısı, giyimi, yemesi, içmesi, gezmesi, eğlenmesi, sevmesi, düşünmesi ve inanması “çöl bedevîlerinin kabile kanunu” ölçütlerine göre ayarlanmaktadır. İslamlaşarak milli
Arefe, Kurban Bayramından bir önceki gün, hicri takvime göre Zilhicce ayının 9. günüdür.
Lügatta arefenin birkaç manası vardır: Tanışmak, öğrenmek, itiraf etmek ve güzel koku.
Birinci manaya göre, Hz. Âdem (as) ve Hz. Havva Arefe gününde Arafat’ta buluştukları için bugüne ve yere bu isimler verilmiştir.
Bir diğer rivayete göre ise, Hz. İbrahim (as) oğlu İsmail ve hanımı Hacer’i Mekke’de bırakıp Şam’a döndükten sonra yıllarca görüşememişler ve en sonunda Arafat’ta buluşmuşlar. Bu sebeple bugüne Arefe ve Arafat isimleri verilmiştir.
Öğrenmek manasına göre, Cebrail (as) Hz. Âdem’e (as) hac ibadetinin nasıl yapılacağını öğretmiş; sonra da Arefe günü Arafat’ta vakfe yaptığı zaman ona “Artık öğrendin mi?” diye sormuş; Hz. Âdem de (as) “Evet, öğrendim” demiş; bunun üzerine oraya Arafat, o güne de Arefe günü adı verilmiştir.
İtiraf manasına göre; Hz. Âdem (as) ve eşi Hz. Havva ile buluştuğu zaman birlikte “Ey Rabbimiz, biz nefsimize zulmettik. Bizi bağışlamaz ve bize merhamet etmezsen muhakkak biz zalimlerden oluruz.” diye itirafta bulunmuşlardır.
Güzel koku manasını esas alanlar ise, mü’minlerin Arefe gününde Arafat’ta günahlarından istiğfar ettiklerini, günahlarının bağışlandığını, günahların manevi kirlerinden temizlendiklerini, yerine güzel manevi kokular süründüklerini belirtirler.
Hz. İbrâhim’in son duası, yüce Allah’ın kendi soyundan bir elçi göndermesini dilemesi olmuş ve bütün müfessirlerin görüşüne göre bununla da özellikle Hz. Muhammed’in risâleti kastedilmiştir. Nitekim daha sonra İsmâil aleyhisselâm Mekke’ye yerleşerek Yemen’den gelen ve Arab-ı âribe’den olan Cürhümlüler arasında yaşamış, iki defa evlenerek on iki çocuk babası olmuş; Mekke’de ikamet eden çocuklarından her biri bir kabilenin reisi olmuştu. Böylece Hz. İsmâil’in soyu Cürhümlüler’le karışarak Araplaştığı için bunlara Arab-ı müsta‘ribe denilmiştir. Hz. Peygamber’in yirmi birinci göbekten atası olan Adnan da Hz. İsmâil’in soyundan ve dolayısıyla Arab-ı müsta‘ribe’dendir.
Bakara Suresi
Sûrenin ilk âyetlerinin hicretten sonra Medine’de ilk nâzil olan âyetler olduğu kabul edilir. Bununla beraber bütün Kur’ân-ı Kerîm’in en son nâzil olduğu rivayet edilen “vetteḳū yevmen” (وَاتَّقُوا يَوْمًا) âyeti de yine bu sûrededir (âyet 281). Buna göre hicretten sonra inmeye başlayan sûrenin nüzûlü dokuz on yıl sürmüş ve bütün Medine devri