yaşamayı ciddiye alacaksın.
yani, o derecesine, öylesine ki
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken
hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde.
-Nazım Hikmet