Bilgelik ve Ölüm(Final bölümü)
Her sabah erkenden kalkmak adet oldu telefonun zili çalmadan ,bazı şeyleri anlamıyorum ,alarm çalmadan tam bir dakika önce nasıl uyanıp hemen susturuyorum çalmaya hazır zilin sesini ya da bir insanı düşünürken tam telefonun çalıp şimdi aklımdan geçiriyordun ben de tam seni düşünüyordum deyip şaşırmayı veya aynı kişinin onu düşünürken bir anda
"Birisiyle tanıştım. kazara
oldu. arandığımı söyleyemem. hazırlıksızdım.
kusursuz bir fırtınaya tutulmuş gibiydim.
o bir şey söyledi, sonra ben başka bir şey.
ardından, bildiğim tek şey, hayatımın kalanını
bu konuşmanın tam ortasında geçirmek
istediğimde" geriye içimi yakan o his kaldı.
beklediğim kişi o olabilir. delinin teki olduğunu
söyleyebilirim. bir şekilde gülümsetiyor beni.
fena halde nevrotik. dikkat isteyen harika bir
uğraş gibi, o, sensin Karen. bu iyi haber" kötü
haber ise, seninle ve korkudan altına ettiren
tüm bu meselelerle tam şu anda, nasıl başa
çıkabilirim bilmiyorum. çünkü, hemen şimdi
seninle olmazsam hayatın içinde bir yerlerde
kaybolup gideceğimizi hissediyorum""aramızda
neler oluyor, bilmiyorum. üstelik sana,
benim gibilere neden yok yere bel bağlaman
gerektiğine dair söyleyecek bir şeyim de yok.
ama kahretsin, öyle güzel kokuyorsun ki, "yuva"
gibi"
30 Dakika
Adger alen PO anısına.......
Aslında nasıl başlanır bilemedim,uzun zamandır yaptığım görevde emekliye ayrılmak üzereyim.Yoruldum artık, İnsanlarla uğraşmak çok yıprattı belkide,sürekli ölüm,kavga,savaş görmek.Neyseki bu alacağım son iş artık.Neredeyse gelmek üzereyim,ekipten yardımcım Ali telefonla gerekli malûmatı verdi.Bazen bu çocuğun işine
Filiz Ali ve Atilla Özkırımlı tarafından hazırlanan 
Sabahattin Ali kitabının Anılar bölümünde Süheyla Conkman 
Sabahattin Ali yi şöyle anlatıyor: “Onu asık suratlı hiç görmemişimdir. Bazen de kendi kendine söylediği şarkılar vardır ki, hiç aklımdan çıkmaz, duydukça onu anımsarım: “Ata
Resulullahla Benim Aramdaki Farklar
'' Resulullah süper bir insandı,
ben o kadar değilim,
resulullah yolda ebu bekir’i görse
‘es selamu aleyküm ya sıddık’ derdi,
ben yolda ebu bekir’i görsem tanımam.
Resulullah asla yalan söylemezdi;
ben annem ölürken hiç ağlamadım.
Ben annem ölürken çok ağladım
çünkü annem gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu,
Atsız Bey nasıl öldü? Atsız'ın son 3 saati
1975 Yılı, On Aralık Çarşamba sabahı saat sekiz. Ankara'da, Refet KÖRÜKLÜ Beğ'in Küçükesat'taki evinin önündeyim. Birlikte otomobille İstanbul'a gideceğiz, bekliyorum. Ayrıca Adalet Hanım ve Faruk Çil Beğ de gidecekler. Arabanın aynasındaki arızalı vidayı tornavidayla sıkıştırmağa uğraşıyorum. Ayna birden fırlayarak düştü, kırıldı. Kırılan aynanın