Osmanlı İmparatorluğu'nun kuruluşundan bu yana politikası, devletin "ihyası", yani ekonomik durumun geliştirilmesi yoluyla padişahın gücünün artması olmuştu. Bu politika, eski Ortadoğu imparatorluklarının toplum yapısının temelinde yatan anlayıştan kaynaklanıyordu; buna göre devletin ana amaçlarından biri ülkeyi yöneten, iktidarı elinde tutan insanın gücünü, bu kişiye güçlü mali olanaklar sağlayarak diri tutmak ve yaymaktı.