Ilayda Karabulut
@ilaydaq
Allah için ben insan değildim
Ellerin olmasa okşamasaydın beni
Kim diye bakardın bu kara bulut
Cehennemin ucundan gölgesi
Ege Üniversitesi
2002
59 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Galiba birinin kütüphanesine sızmak, kalbine sızmaktan da önemli bir şeydi benim için.
Ne çok kitap verdim sana.
Sayfa 113Kitabı okudu
Yaşamak dediğin nedir ki? bir düşünce, bir duygu, bir tutku uğruna kavga etmek, bunlardan herhangi birine inanmak ve uğrunda dövüşmek. Kavga etme gereğini duymayan adam insan gibi değil, bitki gibi yaşıyor demektir.
Sayfa 336Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ey efendiler, söyleyin bana, sizin o ünlü «düzen»iniz doğa yasalarıyla çelişen yamyamlıklar üstünde otururken, nasıl şaşmalı yeryüzünün hırsızla, katille, dolandırıcıyla, pezevenkle, tembelle, düzen düşmanıyla dolu olmasına?
Sayfa 316Kitabı okudu
Her çocuk devrimcidir. Onun aracılığıyla, evrenin bütün yasaları yenilenir; çocuk olgun adamın bu yasaların karşısına diktiği aktöre, ince hesap, aşağılık çıkar gibi şeyleri yerle bir eder. Çocuk, dünyanın hem başlangıç, hem de bitim noktasıdır; ona ayak uydurduğu için, yaşamı yalnız çocuk anlar, ve ben dünyanın düzeleceğine devrimler çocuk yüzlü olduğu gün inanacağım ancak. İnsanoğlu, çocukluktan çıktığı an canavarlaşmakta: kendine, ikiyüzlüce, yeni bir kişilik ekleyerek yaşamı yadsımaktadır.
İnsanlık, evrenin binlerce yıldır kendisine anlattığı şeylerden ders aldı mı?
Sayfa 315Kitabı okudu
"Homo homini lupus"
İnsanlar doğuştan eşittir; eşitlikten güvensizlik doğar;
güvensizlikten savaş doğar; böyle bir savaşta hiçbir şey adalete aykırı değildir; her şey, mubahtır. Leviathan’ın ilgili bölümünün (XIII) sonuna doğru şöyle yazar Hobbes: “Herkesin herkese karşı savaşının sonucu, hiçbir mülkiyetin, hâkimiyetin ve hiçbir “benim” ve “senin” ayrımının olmaması; fakat sadece her insanın elde edebildiği şeye, aslında onu elde tutabildiği sürece, sahip olmasıdır.” Homo homini lupus; yani, insan insanın kurdudur: İşte bu içinden çıkılmaz durumun en kısa anlatımı ve zemini.
Sayfa 36Kitabı okudu
Güç isteği, Hobbes’a göre bütün geri kalan isteklerin kendisine indirgenebileceği bir istektir ve onun antropolojisinin göbeğinde durur. Şöyle yazar Hobbes: “En fazla fikir farklılığı yaratan tutkular, güç, zenginlik, bilgi ve onur arzusudur; ancak hepsi birinciye, yani güç isteğine indirgenebilir; çünkü zenginlik, bilgi ve onur, gücün çeşitli biçimlerinden başka bir şey değildir.” Yaşamını sürdürme içgüdüsü, güç isteme duygusunu yarattığına göre, o hâlde, bu temel içgüdünün ardında ne vardır? Hobbes’a göre, tüm bunların nedeni, “ölüm korkusu” ve bu korkudan kaynaklanan “güvenlik isteği”dir. O hâlde bir tutkular yumağı olan insan, aslında yaşamını sürdürme, kendini koruma içgüdüsü veya güvenlik içinde olma arzusu temelinde yatan ölüm korkusu nedeniyle geleceğini düşünür. İşte bu geleceği düşünmedir ki insanı hayvandan ayırır.
Sayfa 34Kitabı okudu
Olsun. «İnsanoğlu dert için yaratılmıştır» der Irmakağzı köylüsü. Yüzde yüz kesin bir verimin olanaksızlığını bildikleri için, elde ettikleri azıcık ürünü Tanrı'nın lütfu sayarlar. Bura köylüsü, elinin altındaki Sereth toprağından tutun da, belli başlı serveti olan, çoğu kez yarısının geri gelmeyeceğini bile bile bataklığa göndermekten çekinmediği zavallı hayvanlarına dek hiç bir şeyin yüzde yüz kendi malı olmadığının farkındadır.
Sayfa 15Kitabı okudu
Lawrence Durrell'in romanı Justine'de Clea "Bir kadınla üç şey yapabilirsin: Ya onu seversin ya onun için acı çekersin ya da onu yazarsın." der. Bazen elimizden gelen tek şey yazmak olduğu için yazarız.
Sayfa 302Kitabı okudu
Sanat, hayatta ulaşamadığımız şeylere ulaşma biçimidir ve sanat yoluyla ulaşmış olduklarımıza bu sayede hayatta hem ulaşmış hem de ulaşmamış oluruz. Sanatın hep tezatlar arasında, sahip olma ile sahip olamama, tatmin ile tatminsizlik, eylem ile düşünce, mutluluk ile mutsuzluk arasında durması biraz da bundandır.
Sayfa 288Kitabı okudu
"Önünüzde engel olmayan bir yolda yürüyorsanız, yolun sonunda hiçbir yere varamayacaksınız demektir:"
Sayfa 256 - Bernard ShawKitabı okudu
Toplum, bireylerinin kendileri olmasına izin verdiğinde var olamıyorsa, yeterince iyi bir toplum değil demektir... Toplum, bireylerin kendilerine özgü ihtiyaçlarını göz önünde bulunduramıyorsa, sağlıklı işliyor sayılmaz. Böyle bir toplumda bireyler, tamamı sahte olan bir benlik geliştirirler; böyle bir toplumda bireyler var sayılmazlar, yaşayışları sahte bir yaşayıştır.
Sayfa 168Kitabı okudu
Şiirde okuduğumuz kelimeler bizi birden icat eder, içimizde var olduğunu daha önce bilmediğimiz bir başkasına ulaşırız, başkalaşırız, birden "herkes"ten çıkarız. Ancak sonra, sık sık, yeniden "herkes"e düşeriz. Edebiyat olmasaydı "herkes"ten doğrulamazdık.
Sayfa 142Kitabı okudu
Okuruz; çünkü okumak yoluyla, daha önce farkında olmadığımız bir gerçeği bilinçli hale getirir, okumak yoluyla kendi kendimizle irtibat kurarız. Esasında kendimizde olmayan hiçbir şeyi başkasından öğrenemeyiz. Okumak, gerçeği yaratmaktır; kendi gerçeğimizi yaratmak, kendi içimizde zaten bulunan bir şeyi bilinç yüzeyine çıkarmaktır.
Sayfa 130Kitabı okudu
Kendi kelimelerimiz olmadığı müddetçe kendi gerçeğimiz olduğu düşüncesi de bir düşten ibarettir. Roland Barthes "Hazır bulduğum sözcükleri istemiyorum da onun için yazıyorum." demişti.
Sayfa 127 - 1973, s.65Kitabı okudu