Canım Şükrü Erbaş, neredeyse her eserini beğenerek okuduğum nadir yazarlardan. Bu kitabını okumadan önce kafamda ülkeye, hayata, aşka ve pek çok şeye dair düşünceler dönüyordu ancak hiçbirini toparlayamıyordum. Kitabı okudukça her bir cümlesinde aklımdan geçenlerin bu kadar derli toplu cümlelerle ve bu kadar az kelimelerle nasıl anlatılabileceğini gördükçe hayret ettim. Kitaptaki her cümle o kadar güzel ve değerli ki hepsinin altını çizmek geldi içimden. Birde denemelerin çoğu 90’lı yıllarda yazılmış ancak ne ülkeye ne de toplumun yapısına, mutsuzluğuna dair bir değişiklik olmamış hatta durum daha da kötüye gitmiş bile denilebilir. Yazarın her cümlesi günümüze bakarak onaylanabilir. Genel olarak ise bu kitap dönüp dönüp okuyacağım, okudukça yeni şeyler farkedeceğim kitaplar listesine eklendi. Merak edenlere ise tavsiye edilir :)
Son olarak ülkeye ve topluma ithafen sevdiğim bir başka alıntıyı bırakıyorum buraya;
“İncelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti. Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu. Gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara, ne aşk, ne özgürlük, ne barış anlatılabilirdi.”