“İnsanlar tekrar diriltildikleri zaman (kabrinden) ilk çıkacak olan benim. İnsanlar, Allâh’ın huzuruna çıktıkları zaman, onların rehberi benim. Sustukları zaman onların hatîbi (sözcüsü) benim. Hapsolundukları zaman, onların şefâatçisi benim. Ümit kestikleri zaman, onların müjdeleyicisi benim. Kerem sancağı ve Cennet’in anahtarları, o gün bendedir. Hamd sancağı, o gün bendedir. Rabb’im indinde ben, âdemoğlunun en keremlisiyim.” (Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî, 1/m. 44)