İmam Şâfiî [ra] şöyle demiştir: "Dünya sevgisi ile Allah sevgisini bir arada toplarım iddiasında bulunmak yalandır."
İmâm-ı Şafii diyor ki:
"Kimi değerinin üstünde yücelttiysem, o ölçüde beni kıymetten düşürdü..."
Demek ki Allah'tan başkasının sevilmesi kusur ve cahilliktir. Daha doğrusu marifette, Allah'ı tanımada hakikat mertebesine ulaşmış kişi Allah Teâlâ'dan başkasını tanımaz. Çünkü evrende gerçek varlık Allah ve O'nun fiilleridir. Yapılan işlerin birer iş olduğunu bilen kişi o işleri yapanı bilir, ondan başkasına aldırış etmez. Sözgelimi İmam Şâfiî'yi, ilmini, eserlerini, eserlerinin kağıdı, mürekkebi, derisi, manzum ve Arapça olması açılarından değil de içerikleri bakımından tanıyan kişi artık başkasına iltifat etmez ve başkasına muhabbet duymaz. Bunun gibi evrendeki bütün varlıklar Allah'ın tasnifidir, fiilidir, fiillerinin bedii birer göstergesidir. Bunu bilen bir kişi bunu Allah'ın bir sanatı olarak değerlendirir, sanatta bir güzel eser sahibinin faziletini ve yeteneklerini gördüğü gibi sanatkârın niteliklerini gözlemleyen sadece Allah'ını tanır ve sadece O'na sevgi duyar, O'ndan başkasını sevmez. Bu aşk ortaklık kabul etmez. Ama bu aşkın dışındaki tüm aşklar ortaklığa elverişlidir. Çünkü Allah dışındaki her sevgilinin ya evrende benzeri vardır veya benzeri olması imkân dahilindedir. Ama ilahi güzelliğin ne vücud âleminde ne de imkan âleminde ikinci bir eşi vardır. Bu nedenle aşk isminin Allah'tan başka sevgilere verilmesi hakiki değil mecazî anlamdadır.
Sayfa 642Kitabı okuyor
İmâm-ı Şafii diyor ki:
"Kimi değerinin üstünde yücelttiysem, o ölçüde beni kıymetten düşürdü..."