Bir Çeçen atasözünde,
"Gözden giden, gönülden de gider" diyordu...
Sayfa 86Kitabı okudu
Müslümanların garip zaaflarından biri; yaşayan büyük insanlara değer vermeyip ölünce arkasından ağlamalarıydı.
Sayfa 123Kitabı okudu
İftira kılıçtan daha fazla elem verici bir silahtır, çünkü iftiranın açtığı yaralar hiçbir zaman kapanmaz.
Sayfa 14Kitabı okudu
Kendi nefsine söz anlatamayanlar, başkalarının hevesleri üzerinde tesir sahibi olamazlardı.
Sayfa 136Kitabı okudu
"Çağları tanımak istiyorsan çağların alkışladıklarına bak"
Sayfa 116Kitabı okudu
Şâmil kükredi: "Bizim işimiz zafer kazanmak değil, onun peşinden koşmaktır oğul. İsteyen biziz ama veren biz değiliz."
Sayfa 40Kitabı okudu
750. Vuslat Yıldönümü Şeb-i Arus Okuma Etkinliğimiz Sonlanmıştır
~~~
“Ölüm günümde tabutum götürülürken bende bu dünyanın derdi, gamı var,dünyadan ayrıldığıma üzülüyorum Sanma, bu çeşit şüpheye düşme. Sakın öldüğüm için bana ağlama, yazık oldu, yazık oldu deme, eğer nefse uyup Şeytanın tuzağına düşersem, işte hayıflanmanın sırası o zamandır. Cenazemi görünce ayrılık, ayrılık deme, o vakit benim ayrılık vaktim
Hissiyat, şahsiyeti bırakıp menfaate hizmet ediyorsa, artık orada insan olmanın gayesinden bahsedilemezdi. Nefsanî arzularına boyun eğenin prensibi yok demekti.
Sayfa 71Kitabı okudu