Bir Çeçen atasözünde,
"Gözden giden, gönülden de gider" diyordu...
Sayfa 86Kitabı okudu
Müslümanların garip zaaflarından biri; yaşayan büyük insanlara değer vermeyip ölünce arkasından ağlamalarıydı.
Sayfa 123Kitabı okudu
İftira kılıçtan daha fazla elem verici bir silahtır, çünkü iftiranın açtığı yaralar hiçbir zaman kapanmaz.
Sayfa 14Kitabı okudu
Kendi nefsine söz anlatamayanlar, başkalarının hevesleri üzerinde tesir sahibi olamazlardı.
Sayfa 136Kitabı okudu
750. Vuslat Yıldönümü Şeb-i Arus Okuma Etkinliğimiz Sonlanmıştır
~~~
“Ölüm günümde tabutum götürülürken bende bu dünyanın derdi, gamı var,dünyadan ayrıldığıma üzülüyorum Sanma, bu çeşit şüpheye düşme. Sakın öldüğüm için bana ağlama, yazık oldu, yazık oldu deme, eğer nefse uyup Şeytanın tuzağına düşersem, işte hayıflanmanın sırası o zamandır. Cenazemi görünce ayrılık, ayrılık deme, o vakit benim ayrılık vaktim
100 Kitap tavsiyesi...
Madem benden tavsiye istediniz, buyrun 100 kitap tavsiyesi...
Hak Dini, Kur’ân Dili – Elmalılı Hamdi Yazır
Riyazüssâlihin (Hadis)
Risâle-i Nûr Külliyatı – Said Nursî
Muvazzah İlm-i Kelâm – Ömer Nasuhi Bilmen
Asr-ı Saâdet – Mevlânâ Şiblî
Hayâttü’s-Sahâbe – M. Yusuf Kandehlevî
Nimetü’l-İslâm – Hacı Zihni Efendi
İslâm Fıtrî Tabiî Umûmî Bir Dindir –
"Çağları tanımak istiyorsan çağların alkışladıklarına bak"
Sayfa 116Kitabı okudu
Evvelâ putları kırmalı...
Beşerde eksiklik ve kusur az olmazdı: eksiği ve kusuru olmayanlar henüz doğmamış olanlardı. Bu yüzden şüphede seviyeyi, öfkede olgunluğu, korkuda gücü, ağır meseleler karşısında ümidi korumayı bilmeliydi. Asrın firavunlarının en iyi saklanabildiği yer, baskı altındaki zavallıların gönlüydü. Böyle olsa da, gönüller iyi bir Mürşid ve uygun bir fırsat buldukları her yerde meydana çıkıp kendilerini bulurlardı. Müslümanların dinden soğumaları ruhlarında bir boşluğun doğmasına ve neticede buranın hesapta tapınılmayan putlarla dolmasına sebep olmuştu. Öyleyse evvelâ bu putları kırmalı ve o kabı tamamen samimiyet ve imanla doldurmalıydı. Zira İslâm hazinesi, kendi saf ve temiz mantığını kabullenmeyen hasta ruhlara sırlarını açmaya kapalıydı.
Sayfa 107Kitabı okudu
Şâmil kükredi: "Bizim işimiz zafer kazanmak değil, onun peşinden koşmaktır oğul. İsteyen biziz ama veren biz değiliz."
Sayfa 40Kitabı okudu
Hissiyat, şahsiyeti bırakıp menfaate hizmet ediyorsa, artık orada insan olmanın gayesinden bahsedilemezdi. Nefsanî arzularına boyun eğenin prensibi yok demekti.
Sayfa 71Kitabı okudu