Tek yapabileceğimiz şey üzüntüyü sonuna dek yaşamak ve sonunda bundan bir şey öğrenmek, ama her ne öğrenirsek öğrenelim, bir sonraki beklenmedik üzüntüde bir yardımı olmuyor.
Olaylar doğal akışına bırakıldığında, zaten gitmeleri gereken yere giderler. Ne kadar çabalarsanız çabalayın, insanlar kırılmaları gereken zaman geldiğinde kırılacaklar. Hayat böyle...
Ciddi ciddi düşünmem gerektiğini biliyor, ama bunu nasıl yapacağımı kestiremiyordum. Gerçekte, doğruyu söylemek gerekirse, yapmak isteyeceğim son şey düşünmekti.
NİSAN AYI KİTAP ÇEKLİŞİNİN KAZANANLARI !!!
ÇEKİLİŞİMİZ SONUÇLANMIŞTIR.
KAZANAN HERKESE TEBRİKLER.
KİTAP BAĞIŞÇILARIMIZIN YÜREĞİNE SAĞLIK.
DAHA GÜZEL ÇEKİLİŞLERDE BULUŞMAK ÜZERE :)))
Öncelikle bu çekilişe bağışladığı kitaplarla, emekleriyle, paylaşımlarıyla katkıda bulunan herkese çok teşekkür ederim. Değerli katılımlarından dolayı
Bir şey söylemeye çalışıyorum, ama aklıma hep yanlış kelimeler geliyor; bazen de demek istediğimin tam tersi çıkıyor ağzımdan. Düzeltmeye kalkınca da daha beter oluyor. Sonunda ne diyeceğimi hepten şaşırıyorum ve başta söylemek istediğimi de unutuyorum. Sanki bedenim ikiye ayrılmış da birbiriyle kovalamaca oynuyor. İkisinin arasında koca bir sütun yükselmiş ve onlar da birbirlerini yakalamak için sürekli dönüyorlar o sütunun çevresinde. Bir parçam doğru kelimeleri biliyor, ama diğeri onu yakalayamıyor.