Eve varır varmaz , her akşam tüm ışıkları yakarım. Ama yıllar var ki içimdeki bir tek mumu yakmayı başaramadım. Ya çaktığım kibrit sönüyor ya da mumlar erimiş, bitmiş.
Toplum , bu sağır toplum, kulağını hiçbir zaman bizlere açmadı.
Bırak kendi telinden çalan bizleri , Nâzım gibi bir şairi bile benimseyip bağrına basmadı bu toplum. Bir şikayet değil bu. Yalnızca bir saptama.
Sesini arayan Sennur Sezer umudun şairiydi. Susmaktan / susturulmaktan sesini yitirse de , dili nasırlaşsa da.
" Don vuran ağaç sürgün verecek
Kaya çatlayacak tohum yeşerecektir. "
Demekte direnmiş / direnecektir.