İmtihan bitti sanıyorsun ama,
Omuzlarındaki "Yazarlar" durmaksızın yazıyor.
Bu öyle bir imtihan ki "Kitap"a bakmak serbest.
Gökyüzünden, denizlerden ve dağlardan kopya çekmek de.
Bu öyle bir imtihan ki yeryüzünün her köşesinde, başında gözetmenler olmadan girebilirsin. Her dilde yazabilirsin cevaplarını...
İsmini yazmayı bile unutsan cevapların geçerli.
Bu öyle bir imtihan ki dört yanlış bir doğruyu götürmüyor, bir doğru on yanlışı siliyor...
Efendim hikayemizin özeti şöyle: Hikaye aslında basit gibi duruyor. Ama içinde ciddi izler bırakıyor. Bu arada yazarın da kısa hayatına bakarsanız, 1942 yılında Brezilya’da eşiyle birlikte intihar etmeyi seçerek hayatına eşiyle beraber son vermiş bir adam. Dolayısıyla normal bir insan tipinden bahsetmiyoruz. Ve bunu da edebiyatın kaçınılmaz sonu