Başkasına muhtaç olanın mutlu olması ne mümkün. İnsan, evvela kendine yetmeli. Sonra?
"Kendi kendine yetmek, kendi kendisi için her şey olmak ve tüm varlığımı kendimde taşıyorum diyebilmek, elbette mutluluğumuz için en yararlı özelliktir."
Arthur Schopenhauer
Evvela kendimizi seveceğiz ve ruhumuza, bedenimize iyi bakacağız sevgili okur. Yeteceğiz kendimize. Sonrası hep aydınlık.
🌼💫
İnsanın kendisine verdiği değeri onu haketmeyen kişileri bir bir hayatından çıkarınca anlıyormuş. Çünkü insan günün sonunda hep kendi kendisiyle yüzleşiyor. Her ne olursa olsun en çok kendisini sevmeli insan kendi kendine yetmeli...
“ Bir annenin doğasının ve enerjisinin çocuğunu inanılmaz derecede etkilediğinden şüphe edebilir miyiz ? “
Kitabın son cümlesi böyle; incelememin ilk cümlesi de bu. Sanırım böyle bir kitabı anlatmak için en doğru biçimde ve ahenk içerisinde yan yana yerleştirilmiş kelimeler de bunlar.
Anne; doğuran, bakan, besleyen, sevgi veren. Peki ya doğurup
İnsan tamamen kendine yetmeli midir mutlu olmak ya da hayatını sürdürmek için? Kafası esince sahil kenarına gidip oturmalı mutlu olmak için başkalarından değil kendine küçük sürprizler yapıp kendini değerli hissettirmeli midir? Böyle yaptıkça insan kendini başkalarından soyutlamaya mı başlar? "Ben kendime yetebiliyorum zaten hayatımda olan insanlar beni kısıtlıyor ya da beklenti mi karşılamıyor." diyip kendini mi yalnızlaştırıyor insan.
Ya da tam tersi midir insan bazı şeyleri kendinde eksik mi bırakmalıdır, hayatında birileri olması için insanın eksik tarafları mı tamamlanmalıdır gerçek mutluluk öyle midir? bazı şeyleri kendi başına yapıp bazı özel şeyler içinde bir başkası mı beklenmelidir. O zaman da her insandan bir beklentisi olup karşılanmadığı zaman da üzülmeye mahküm mudur.
Ortasını kabul etsek bir tarafı eksiklerle dolu insanın başka biri tarafından tamamlanmayınca kendi kendine yetmeye başlaması mıdır her şeyin çözümü?
"Artık erkeksiz, yani aşksız yaşamayı yalnızlık diye görmüyorum. Hayatlarında ille de bir erkek olmasını isteyen kadınlar güvensiz insanlar. Kendi kendine yetmeli insan. Hayatımda bir erkek olmazsa kimse beni beğenmiyor duygusuna kapılıyordum bugüne dek. Şimdi düşünüyorum da beğenmeseler ne olur? Kaldı ki beğeniyorlar. Ben de epeydir, hiçbir erkeği beğenmiyorum, canım kimseyle olmak istemiyor. Yine birisiyle çık, yemek ye, kendini beğendirmeye çalış, kendini beğendirmeye çalışan
erkeğin hangi davranışının sahte, hangisinin gerçek olduğunu bulmak için uğraş. Yoruldum artık, aşk aranmamalı, aranırsa bulduğunu yanlış yorumluyor insan. Aşk gelirse pat diye gelecektir. Dünkü konserde, sahnede koro ile beraber dört yüz kişi vardı sanırım, seç bakalım bir erkek, varsay ki hepsi sana sunulmuş ve sen de birisiyle beraber olmak zorundasın, dedim kendikendime. Aman, canım hiçbirisiyle çıkmak istemedi. Hele yatmak, hiç istemedi. Yaşlandım mı, yoruldum mu bilmiyorum" dedi