Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Yaşıyoruz Sessizce
Şiir demek ne kadar doğru olur bilmiyorum. Belki de baştan sona bir ağıt. Yazılanlar o kadar içten,o kadar samimi ki içiniz acıyor her cümlede. Etinizden bir parça koptuğunu hissediyorsunuz. O kirpikler sizin de içinize batıyor. Kitapta yer alan şu kısım söylenmek istenenin özeti gibi.
Bir gün,“benim için şiir yazdın mı hiç” diye sormuştu Hatice. Göstermiştim, “şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi’ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen.” Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde…( İPİ KOPMUŞ BONCUK-sayfa:24)
Hatice Şükrü ERBAŞ’ın erken yitirdiği eşiydi,yoldaşıydı. Artık yoktu Hatice. İpi kopmuş bir boncuk misali dağılmıştı şair. Şöyle sesleniyordu Hatice’ye;
“Yeryüzü şarkım,sürmeli pencerem
Her sabah aynı soğuk
Her akşam aynı keder
Yastığımı koklaya koklaya öğrendim
İnsan bir kere ölmüyormuş meğer…”
Hangi yürek gerçek sevgiyi taşımıyorsa böyle dile gelebilir ki.? Kimi seviyorsan acısı sende kalıyor Ömür Hanım.
ÖLÜM...
HAYAT,İNSAN
AŞK,DUYGULAR...Üzerine...
İPİ KOPMUŞ BONCUK
Bir gün,
“benim için şiir yazdın mı hiç”
demiştin. Göstermiştim.
“şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi’ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen.”
Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde.
Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. “Tenha gezen evliyam” dedim. “Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi.”
Yüzüm bir gelecek atlası. Başım önde dönüyorum bütün yürüyüşlerden. Mavilik yitirdi hükmünü.
" İpi kopmuş bir boncuğum senden sonra."
Bedeni olmayan bir zaman, odalarda. Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üşüyor. Ömür Hanım, Şahgülüm, Köroğlu’m… sana bir nefes olamayan şiirden de geçtim.
84 sayfalık enfes bir şiir kitabı.
Şiir severlere tavsiye ederim.
Yaşıyoruz Sessizce,Şükrü Erbaş.
Şükrü Erbaş'ın eşinin vefatından bir yıl sonra yayınlanmış ve okurken ağladığım ilk şiir kitabı... Bazı sayfalarda dayanamayıp: "Bu kadarı yeterli." deyip kapattığım bile oldu. Şiirleri okuyup,kitabın kapağını kapattığınızda "Harflerden binlerce Hatice yaratıp,Tek tek dokunuyorum hepsine." cümlesindeki anlamın acısını daha da iyi hissediyorsunuz. Şükrü Erbaş, kalemini oldukça merak ettiğim bir şairdi. Bu kitap şairin okuduğum ilk kitabı oldu ve tek kelimeyle bayıldım! Şiirlerinin tamamını hayranlıkla okudum. Okurken çoğu zaman boşluğa dalıp götürdü beni,o kadar güzeldi... En sevdiğim kısımları ise "Ömür Hanım" ve "İpi Kopmuş Boncuk" oldu. Bana hem hayatı sorgulattı hem de ölümün çaresizliğini. Okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum. Yazarın kalemi ise aşırı akıcı ve duygu yüklü,diğer eserlerine de bakmanızı kesinlikle öneririm.