ve iyilerle doğrulara karşı tetikte ol.
onlar, kendi erdemini yaratanları çarmıha germeye can atarlar,
onlar yalnızlardan nefret ederler.
kendi sevginin baskınlarına karşı dahi tetikte ol!
her önüne gelene elini uzatmaya pek hazırdır yalnız kişi.
elini değil, yalnız pençeni uzatmalısın nice kimselere;
hani pençenin tırnakları da olursa, yok mu…
ama karşına çıkabilecek en çetin düşman kendin olmalısın hep;
sen mağaralarda ve ormanlarda kendine pusu kurarsın.
kendi yalımınla yakmaya hazır olmalısın kendini;
önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki!
sevginle git yalnızlığına, kardeşim,
yaratmanla git, doğruluk ancak daha sonra topallar ardın sıra senin.
benim gözyaşlarımla git yalnızlığına.
kendinden öte yaratmak isteyeni severim ben,
ve böylece yok olanı.
Konuşmaya başladığımdan beri düzenli bir şekilde ayağa kalkabilirim: Fakat konuşmaya başladığımdan beri düşmek sadece acı veriyor: Fakat acı hakkında konuşabileceğini bildiğimden beri düştüğüm zaman duyduğum acı hafifledi; Fakat düşüşüm hakkında başka birinin konuşabileceğini öğrendiğimden beri düşmek daha kötüleşti: Fakat acıyı unutabileceğimi öğrendiğimden beri artık düşmek acı vermiyor: Fakat düşmekten utanabileceğimi öğrendiğimden beri acı artık hiç bitmiyor.