Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Jinan, umudu kaybetmemenin, direnişin öyküsü. Bu kitap ile ilgili inceleme yapmaktan ziyade içinden bir alıntı yapmak daha anlamlı ve aydınlatıcı geldi, konunun özünü göstermesi bakımından. Çünkü benim sözümden ziyade, bu sıkıntıları yaşayanın sözleri daha değerli.
Jinan: şimdi daha iyiyim. Kendimi geleceğe hazırlıyorum. Yeniden doğacağım. Fakat istiyorum ki dünya Ezidi kadınlarının dramını bilsin. Bir politikacı değilim, sadece bir köylüyüm. Ben başımdan geçeni anlatmazsam, kim anlatacak? Eğer gerçeği saklarsam İŞİD'in suçlarının ortağı olurum.
Şehirlerin gürültüsünden dünyadaki zulme uğrayan masum insanları duyamıyoruz belkide duymak istemiyoruz.
Kitap aslında bunun üzerine kurulu gibiydi yani en azından benim kitap bittikten sonra düşündüğüm şey buydu.Kitap etkileyiciydi cidden etkileyiciydi hemde inceleme yapmamı bana hatırlatıcak kadar.Livanelinin okuduğum ilk romanıydı ama kesinlikle son olmayacak.
İnsanları dinlerine göre ayrıştırmak hatta onlara sırf bu yüzden zulüm etmek,öldürmek.Bu Dünyanın heryerinde okadar çok var ki hangi dinden olursa olsun bu çok acı verici.Hitlerin yahudilere soykırım yapmasıda aynı şey İŞİD in müslüman olmayanlara yaptıklarıda.Din kul ile yaradan arasında ise bunlardan size ne ki. İnsanlığın bu noktaya geldiğini görmek gerçekten acı verici.Nice Nergisler,Hüseyinler bu saçma hareketler yüzünden ölüyor,hayatları mahvoluyor.
Bu benim ilk incelememdi ne kadar becerebildim bilmiyorum ben sadece düşüncelerimi yazdım.Umarım bi katkım olmuştur.Okuduğunuz için teşekkür ediyorum.
Huzursuzluk. Bir anda tıpkı kitaptaki karakteri alıp götürdüğü gibi beni de olduğum yerden alıp Mardin'e ,Mezopotamya ya götürdü. Daha önce haberlerden gördüğüm ,izlediğim insanların hikayesini bir bu şekilde duymak daha farklı oldu. Ezidilerin, IŞİD tarafından başlarına gelenleri bu kitaptan önce sadece birkaç dakikalık bir hüzünle cevap vermiştim. Oysa bu kitaptan sonra daha fazla düşündüm onları.
İnsanların ne kadar daha zalimleşeceğini düşünmek aslında aptallık. Çünkü insanlar her zaman düşündüğümüzden daha fazla zalimler.
“Ben bir insandım.”
Kitabın adından da anlaşılacağı üzere, okurken huzursuz oluyorsuz. En başından başlamak istiyorum; okurken geçmişime götürdü, annemin banyo yaptırırken kafama vurması, çocukken dışarda oynadığım oyunlar hepsini tekrardan hissetmek muhteşemdi. Sayfalar ilerledikçe kitap kendi içerisine daha çok çekti ve aslında her şeyin başlangıçtaki gibi toz pembe olmadığını, her şeyin aslında kan kırmızısı olduğunu gösterdi. Işid zulmünden kaçan mültecilerin sadece Müslümanlar olmadığını, aynı zamanda, ‘Yezid’ dinine mensup kişiler de olduğunu öğrendim. Bu dine mensup olan kişiler ‘kafir’ denilerek Müslümanlardan daha çok eziyete maruz kalıyor ne yazık ki. Kaçarken çektikleri eziyetler, insanı gerçekten ‘huzursuz’ ediyor. Biz neden bu olanlara sessiz kalıyoruz diye sorgulamamıza sebep oluyor. Bu Mültecilerin Mardin’in cahil insanları tarafından ne gözle bakıldığına ve orada Müslüman olmadıkları için dışlanmalarına tanıklık ediyoruz. Komik kısım ise Yezidler Mardin’de Müslümanlar tarafından dışlanıyor, Müslümanlar ise Amerika’da saldırılara maruz kalıyor. Konu hakkında daha fazla spoiler vermeden yazarın üslubuna geçelim; genel olarak sürükleyiciydi. Anlatımın çok yavaş olduğu yerler yok denecek kadar azdı. Dil yalın ve duruydu sıkıntı çekmeden kolaylıkla anlayabilirsiz. Betimlemeler güzeldi, Mardin kafanızda canlanıyor, sokaklarda yürüyor ve kuş bakışı olarak Mardin’i izliyorsunuz. Tek eksik gördüğüm nokta, bazı kısımlarda sadece cevaplara yer vermiş, sorular yoktu.
Haşîşiye, Esâsiyye, Assassin...
Söylemek istediğim çok şey var, kitap fazlasıyla büyüleyici, hayatımda okuduğum en nefes kesici entrika kitabı olduğunu kabul ediyorum... Amin Maalouf'un hayal gücüne hayran kaldım.
Haşhaşîler ve onların başlarında Hasan Sabbah, can dostu Ömer Hayyam ve sevgilisi Cihan, bilginliği temsil eden Nizânülmülk, Ermeni koruması Vartan, kadı Ebu Tâhir,
Ortadoğu'nun değişmeyen kaderi ve işid terör örgütünün yaptığı zülümleri anlatan muhteşem bir hikaye...
Okurken son derece duygulandım çünkü gerçekten de bu zülümler yaşandı.
Hüseyin ve meleknaz'ın hikayesi..
Biri müslüman öbürü ezidi olan ikilinin kötü kaderleri ve yazarımızın olağanüstü anlatımı inanıyorum ki okuyacak olan okurlar tarafından çok sevilecek. Şimdiden güzel okumalar...