Usta Yazarın Çocuklarından: Sessizlerin Sesi Orhan Kemal
Halkı halka anlatan; seni, beni, bizi alıp kitaplarında kahraman yapan; hayatın acı yüzünü, içinde umut besleyerek bizlere sunan usta yazar Orhan Kemal. Yeri doldurulamayan, gün geçtikçe daha çok okunan edebiyatımızın kilometre taşı, duygularını katmadan yazdığı duygusuz satırların duygulu sahibi…
Ondan çok sonra gelen nesil olarak bizler Orhan Kemal’i ancak okuduğumuz satırlarda bulurken; onunla yaşamış, düşüncesine, kahkahasına, gözyaşına ortak olmuş güzel insanlar hala yaşamlarını sürdürmekte. Tıpkı Orhan Kemal’in oğlu A. Kemali Öğütçü ve Işık Öğütçü gibi… Onlarla yaptığım röportajı sizlerin de okumasını isterim. Bu linke tıklayarak okuyabilirsiniz. fikirilegelecek.com/orhan-kemal
Çetin Altan, Akşam Gazetesi'de Orhan Kemal'in tutuklanması üzerine 1 Nisan 1966'da konuya değinir.
"Elli yıl sonrası geliyor aklıma...
Süleyman Demirel'i de, Bilgiç'i de, Bölükbaşı'sı, Alican'ı ve bugünkü politika sahnesinin bütün figüranları da birbirinden ayrı mezarlarda birer kemik yığını olacaklar elli yıl sonra...
Orhan Kemal'in eserleri o gün de okunacak, acılarla yüklü hayatı o gün de anılacaktır. Ona bu acıları çektirmiş olanların ise toprak altındaki birbirinden kopuşmuş kemikleriyle upuzun yatan iskeletleri, ancak göz oyuklarındaki son kurtların kıpırdandığı çoktan unutulmuş yoklar olarak kalacaktır.
Yiyici ve kemirici hödükler kafilesinden tarihe bayrak diken kişiler çıkmaz. Onlardan sadece korkaklar, dalkavuklar, hainler ve satılmışlar çıkar.
Tarihe bayrak dikecek kişiler ancak Orhan Kemal gibi cebindeki on lirasıyla kendisini kimseye satmadan dimdik Türkçe'nin en güzel eserlerini verecek karakterlerden çıkar."
Bozuldu ağa bozuldu, dünya(insan) kökünden bozuldu. Üstüne bastığım toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki. Bugün dünü arıyoruz, yarın da bugünü arayacağımızdan şüphen olmasın
Sen? Bana ekmek veriyorsun ha? Sen kimsin de bana ekmek vereceksin? Çalışıyorum ben, alnımın teriyle kazanıyorum onu... Bana ekmek veriyormuş. Ben çalışmayım da sen bana ekmek ver. Ulan siz değil ekmek, günahınızı bile vermezsiniz bedavadan!!
1000Kitap; Kitap Okurları Kardeşliğinin Zaferine Yürüyor 000.025
“Ben hayatta kendi kendine güvenen bir insanım!... Benim istikbalim, kafamın içinde gezdirdiğim kudrette saklı!...”
Orhan Kemal, Orhan Kemal'di işte!
ORHAN KEMAL DEĞİL BAŞKASI KAZANSAYDI...
Elinizi insaf ile vicdanınıza koyup bir an düşünün. Eğer Türk Dil Kurumu'nun Hikâye armağanını Önce Ekmek kitabıyla Orhan Kemal değil de, kâzib şöhretlerden biri kazansaydı neler olmazdı. Yazılar mı yazılmazdı, telgraflar mı çekilmezdi, yoksa adına geceler düzenlenip Nobel'e aday mı gösterilmezdi? Yer yerinden oynardı. Ama Orhan Kemal kazanınca iki satır haber, sonra da kaz misali bir tısss!
Neydi Orhan Kemal'in günahı?
Türk edebiyatına Murtaza'yı, Cemile'yi, Avare Yıllar'ı, Baba Evi'ni, Hanımın Çiftliği'ni, Müfettişler Müfettişi'ni, Vukuat Var'ı ve daha neleri veren Orhan Kemal'in günahı neydi?
Ne eksiği vardı?
Romancılıksa, sapına kadar romancı.
Hikâyecilikse, köküne kadar hikâyeci.
Ve eğer solculuksa -Adana ağzıyla- Allahına kadar solcu!
O halde?
Orhan Kemal'in günahı neydi? Ne eksiği vardı?
Orhan Kemal'in günahı da çok büyüktü, eksiği de çok fazlaydı.
Çünkü Orhan Kemal, Babı-âli'de kapı aşındırmasını bilmezdi.
Çünkü Orhan Kemal, sosyete meyhanelerinin nutuk atan yazarı değildi.
Çünkü Orhan Kemal'in evinde sofralar kurulmazdı.
Çünkü Orhan Kemal aşağılık politikayı beceremezdi.
Çünkü Orhan Kemal inandığı, bildiği, hak bellediği yoldan hasta ciğerine, yorgun kalbine ihanet edip bir karış bile sapmazdı.
Sapmazsa da böyle olurdu işte.
Ne kendisini Nobel'e aday gösteren çığırtkanları ne de bin kapıdan arta kalan işporta malı şakşakçıları vardı.
Olmadığı için de Orhan Kemal, ORHAN KEMAL'di işte!
Onlar da onlardı...
Hasan Pulur, Milliyet - 7 Ekim 1969
Sayfa 363 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Orhan Kemal Söyleşisi
"Bir hayli çocuğun var. Bunlardan kaç tanesini romancı, kaç tanesini şair yapabildin?"
"Henüz ne şair, ne hikâyeci, ne de romancı... Ama hiç belli olmaz. Ben de otuza yakındım, hikâyeci olduğumda... Romancılığa ise, kırktan sonra geçtim. Çocuklara gelince, hemen hepsi de fenci oldu. Bu daha olumlu galiba. Yurdumda yetecek kadar hikâyeci, romancı, hele şair var. Ama gene de belli olmaz, yaşam koşulları..."
"Temenni edelim mi bilmem?"
"Eğer büyük bir şey olacaklarsa, hiç durmasınlar. Şunu da bilsinler ki, bu, iki-üç satırı bir araya getirme işi değil, büyük sorumluluk taşıyan bir görev bu! Bu gücü kendilerinde görüyorlarsa, hemen başlasınlar."
Rıfat Ilgaz, Türk Solu - Haziran 1968
Sayfa 333 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Orhan Kemal'in mesleğiniz sorusuna cevabı.
Esas mesleğim... Hiçbir titri olmayan, sekizinci planda kalmış işler... Küçük adamların ömrünü törpüleyen ıvır zıvır işler... Ekseriya da bu ıvır zıvır işler peşinde koşmak, taban tepmek mesleği!
Sayfa 10 - Everest YayınlarıKitabı okudu