"Onu son gördüğümde güneş ışıl ışıltı ama yüreğimde gök gülüyordu."
"Niyetler ve eylemler nadiren uyuşur."
Sayfa 358 - ArtemisKitabı okudu
"Kötü şeyler hep olacak," demişti babam öldüğü sene. "Bunu engelleyemeyiz. Ama onlarla nasıl başa çıktığımız önemli. Bizi yıkmalarına izin mi veriyoruz? Ya da umutsuzluğa sürüklemelerine? Yoksa onlarla cesurca yüzleşip acıya katlanıyor ve hatta onların hakkından mı geliyoruz?"
Sayfa 14 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
"Onu son gördüğümde güneş ışıl ışıltı ama yüreğimde gök gülüyordu."
Oymacı başka bir şey demedi, başka bir gerçeğin söylenmesini bekliyordu.
Ben de kırık parçalarımdan birini daha sundum. "Amarantha, bana o iki periyi öldürttüğünde, eğer üçüncüsü Tamlin olmasaydı, sonunda hançeri kendi kalbime saplayacaktım."
Rhys dondu kaldı.
"Yaptıklarımın telafisi olmadığını biliyordum," dedim. Oymacının gözlerindeki mavi ışıltı ruhunu yakıp küle çevirebilir miydi acaba? "Amarantha'nın büyüsünü bozup hepsini kurtardığımdan emin olduktan sonra, tek dileğim hançeri kendime çevirecek zaman bulmaktı. Yaşamak istediğime ancak o beni öldürdükten sonra karar verdim. Çünkü, bu dünyaya her neyi yapmak için geldiysem, işimin henüz bitmediğini biliyordum."
Sayfa 213Kitabı okudu
Duygularımı bastırmak için uğraşmıştım. Ama şimdi kalbimin kilidi kırılmıştı sanki ve artık onu düşünmediğim bir an bile yoktu.
Dünyadaki bütün adaletsizliklerle savaşamam ama elimden geleni yapıyorum.
Zor şartlar insanı alışık olmadığı tarzda davranışlara sürükleyebiliyordu.
Niyetler ve eylemler nadiren uyuşur...
Bana öyle bir gülümsedi ki, bütün dünya aydınlandı sanki. Güneş yanık tenini okşuyor, kumral saçlarını erimiş bakır rengine boyuyurdu. Bu haliyle genç ve tutkulu bir tanrıya benziyordu. Tehlikeli bir tanrıya. Bütün şüphelerime rağmen ona inandım.
Hiçbiri içimde bir kıvılcım yakmadığı için galiba bana en çok hürriyet tanıyanı ve saygı duyanı seçeceğim. Bunlar da aşk kadar önemli.
Yine değiştiğimizi hissettim. Biz yalnızca biz değildik artık. Yeryüzünün ve gökyüzünün bir parçasıydık.